Άγιος Δημήτριος: Γιάννης Μωραΐτης – Το «χρυσό μπουζούκι» με τη σύνταξη των 330 ευρώ

Είναι ένα από τα τελευταία κεφάλαια στο λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι. Οποιον δίσκο κι αν δεις, με όποιο όνομα κι αν καταπιαστείς, θα διαπιστώσεις πως ο Γιάννης Μωραΐτης για 60 ολόκληρα χρόνια ήταν πρωταγωνιστής στο μπουζούκι. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που από 10 ετών παιδί άρχισε να παίζει δίπλα στον Μάρκο Βαμβακάρη, στον Στράτο Παγιουμτζή, στον Βασίλη Τσιτσάνη, στην Καίτη Γκρέυ και στον Τόλη Βοσκόπουλο, με αποκορύφωμα τα 12 χρόνια συνεχούς πορείας πλάι στον Στράτο Διονυσίου.

Από τον Νίκο Νικόλιζα – espressonews.gr
Σήμερα ο μεγάλος βιρτουόζος του μπουζουκιού, με τις χιλιάδες ηχογραφήσεις, ανοίγει την καρδιά του στην «Espresso» και μιλάει για τα παρασκήνια των συνεργασιών του με τους κολοσσούς του λαϊκού και του ρεμπέτικου τραγουδιού, ενώ δεν ντρέπεται να μας αποκαλύψει πως το κράτος, μετά τη μεγαλειώδη πορεία του, του έβγαλε σύνταξη 330 ευρώ.

Κύριε Μωραΐτη, πατήσατε τα 80. Αν σας έλεγα σε ποιο κεφάλαιο θα σταματούσατε τη ζωή σας, τι θα μου απαντούσατε;

Ολη η ζωή μου είχε σκαμπανεβάσματα. Ηταν μια γεμάτη ζωή από εμπειρίες, από μουσική, από χαρές και λύπες. Ολα καλά τα εποίησε ο Θεός, πιστεύω!

Μου ζητήσατε να έρθουμε στη Δάφνη να κάνουμε τη συνέντευξη…

Γεννήθηκα εδώ, στο Μπραχάμι. Ολοι οι δρόμοι ήταν από χώμα. Τη Δάφνη τη χώριζε ένα ποτάμι. Οσα χρόνια θυμάμαι τη ζωή μου, μελετάω μπουζούκι. Ακόμα και σήμερα!

Οικογένεια φτωχή;

Πάρα πολύ. Πέρασα μεγάλες στενοχώριες με τη φτώχεια. Δούλευα ενάμιση χρόνο τότε για να μαζέψω τα λεφτά για ένα μπουζουκάκι. Στην οδό Αθηνάς το αγόρασα το πρώτο μου μπουζούκι, σε ηλικία 10 ετών. Από τότε που το έπιασα στα χέρια μου δεν ξανάκανα άλλη δουλειά. Με μάγεψε!

Ο Γιάννης Μωραΐτης σε συναυλία με τον Βασίλη Τσιτσάνη και την Ελένη Γεράνη

Πώς ξεκινήσατε το μπουζούκι;

Εγώ ήμουν μαραγκός και ο αδελφός μου έπαιζε μπουζούκι με τον μεγάλο ρεμπέτη Απόστολο Χατζηχρήστο. Σιγά σιγά, λοιπόν, μου έγινε βίωμα και άρχισα να το γρατζουνάω καλά. Επαιξα με τον Μάρκο, με τον Στράτο Παγιουμτζή μέχρι και με τον Βοσκόπουλο. Δεν υπάρχει Ελληνας τραγουδιστής που να μην έχω παίξει στο πλευρό του. Μιλάμε για τους παλιούς, τους καλούς τραγουδιστές. Οχι τους σημερινούς…

Με τον Βαμβακάρη πότε παίξατε;

Σε ηλικία 18 ετών. Την εποχή εκείνη τον έβλεπα στο μπαράκι του Μάριου, όπου μαζευόμασταν όλοι οι μουσικοί. Ηταν κάπως σακατεμένος με την υγεία του και τον πήγαινα στη στάση του λεωφορείου για να πάει στην Κοκκινιά, όπου έμενε τότε. Ακούμπαγε στον ώμο μου για να κρατηθεί. Είχα αρχίσει να γίνομαι καλός μπουζουξής, με άκουσε ο Μάρκος και με πήρε κοντά του. Ο Μάρκος ήταν ένας χρυσός άνθρωπος. Ενα κομμάτι μάλαμα. Τότε μαθαίναμε μπουζούκι από τον Γιάννη τον Παλαιολόγου. Με πιάνει ο Μάρκος και μου λέει: «Θα μου παίξεις πέντε τραγουδάκια, ρε Γιάννη;» Ετσι, τα παίξαμε με τον γιο του τον Στέλιο και στους τελευταίους δίσκους του Μάρκου. Το ίδιο και ο Παπαϊωάννου. Ηταν ένας χρυσός άνθρωπος. Οσα λεφτά έβγαζε τα χάριζε σε φτωχές οικογένειες.

Φτωχός ο Μάρκος εκείνη την εποχή;

Πάρα πολύ. Εμενε σε ένα υπόγειο. Οταν έβγαζα κάνα φράγκο παραπάνω, πήγαινα και του έδινα. Το ίδιο έκανε και ο Χιώτης, γιατί τον λυπόταν. Ο Μάρκος έπινε νερό στο όνομα του Χιώτη και τον αναγνώριζε ως τεράστιο μπουζουξή. Μέσω του Μάρκου γνώρισα και τον Στράτο, τον παλιό Παγιουμτζή. Παναγία μου η φωνή του! Ακουγόταν σε όλη την Αθήνα! Την εποχή εκείνη σε όλους αυτούς τους τεράστιους καλλιτέχνες δεν έδινε κανείς σημασία. Να όμως που υπάρχει θεία δίκη και ο Μάρκος δικαιώθηκε και μπήκε σε όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου και διδάσκεται!

Ο Γιάννης Μωραΐτης με τη Ρένα Στάμου

Αυτοδίδακτος εσείς;

Εντελώς. Ο,τι έμαθα δεξιά και αριστερά από τους άλλους μπουζουξήδες, τους φτασμένους, τους μεγάλους! Είμαι ο μοναδικός, νομίζω, που μπορώ να παίξω τρίχορδο και τετράχορδο μπουζούκι απευθείας. Γιατί εγώ ξεκίνησα από το νταλκαδιάρικο, το τρίχορδο μπουζούκι!

Είχατε πρότυπο;

Τον Μανώλη Χιώτη. Ενας τεράστιος καλλιτέχνης, που δεύτερος δεν θα ξαναγεννηθεί άλλος. Ηταν ο «μπαμπούλας του μπουζουκιού». Τον φοβόταν το μπουζούκι! Οταν έμπαινε στην Columbia, έτρεμαν όλοι. Οταν έπαιζε, ήταν τόσο γρήγορος, που δεν προλάβαινες να δεις τα δάχτυλά του. Στραγαλάτες πενιές. Ηταν κι άλλοι καλοί στην Α΄ εθνική, όπως ο «Μπέμπης», ο Μακριδάκης, ο Τσιμπίδης, ο Γιάννης Αγγέλου. Ομως ο Χιώτης ήταν ο πατριάρχης όλων μας! Ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει πως σε όλα τα ρεμπέτικα των πρώτων χρόνων ο Χιώτης παίζει μπουζούκι σε όλες τις ηχογραφήσεις! Και ο Χιώτης έφερε ξενόφερτες μουσικές στην Ελλάδα, κάτι που ήταν άγνωστο μέχρι εκείνη την εποχή. Δείτε τη συνέχεια της συνέντευξης στο: espressonews.gr