Κύριε διευθυντά
Στο άρθρο του της Μ. Τετάρτης µε τίτλο «Τη µεγάλη Τετράδη» ο κ. Παντελής Μπουκάλας µάς θυµίζει την ένσταση του Ν. Γ. Πολίτη για την αξία του γνωστού τροπαρίου της Κασίας (Κασσιανής). Ο αρθρογράφος συµφωνεί και αναφέρει ως λογοτεχνικό σφάλµα τους στίχους «ων εν τω παραδείσω Εύα το δειλινόν κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα τω φόβω εκρύβη» γιατί µας µετακινούν από το ανθρώπινο στο βιβλικό. Γνώµη µου είναι πως αυτή είναι µια ωραία εικόνα της ποιήτριας, που λέει για την «εν πολλαίς αµαρτίαις περιπεσούσα γυνή» πως καταφιλεί τα πόδια του Κυρίου και είναι αυτά τα πόδια που τρόµαξαν µε τον κρότο τους την Εύα. ∆εν είναι ο Κύριός της και ο βιβλικός Θεός της; Είναι παράλογος ο συνειρµός; Τι να πούµε τότε για τη σύγχρονη ποίηση; Τον θαυµασµό του κόσµου για το τροπάριο τον βρίσκει «ακατανόητο» ο Ν. Γ. Πολίτης, όµως πολλές φορές έχουµε δει έργα που οι πνευµατικοί ταγοί τα έχουν απορρίψει, ενώ ο κόσµος τα έχει αγκαλιάσει, να καταξιώνονται µε τον χρόνο. Πλήθος τα παραδείγµατα.