Τι θέατρο βλέπουν τα βρέφη και τα μικρά παιδιά;

Εξι παραστάσεις θα παρουσιαστούν στο πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών για θεατές ηλικίας 0-6 ετών. Φωτ. ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΒΛΑΣ

Το 2005 η ηθοποιός Μαριλένα Τριανταφυλλίδου παρακολούθησε για πρώτη φορά στη ζωή της, στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, μια θεατρική παράσταση για παιδιά νηπιακής ηλικίας. Ενα χρόνο μετά, επιστρέφοντας στην Ελλάδα, σύστησε με την Κατερίνα Αλεξάκη την ομάδα Artika και ξεκίνησε να δημιουργεί θεατρικές παραστάσεις που μπορούσαν να παρακολουθήσουν παιδιά από τη βρεφική ηλικία έως τα έξι τους χρόνια. Οκτώ χρόνια μετά, η Artika διοργανώνει το πρώτο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών για Νεαρούς Θεατές 0-6 ετών με τίτλο «Από την αρχή», από σήμερα Πέμπτη 4/5 έως και τη Δευτέρα 8/5.

Σε αυτή τη μεγάλη γιορτή για την πρώτη ηλικία του ανθρώπου και τις τέχνες, όπως την έχουν οραματιστεί οι άνθρωποι της Artika, θα παρουσιαστούν έξι θεατρικές παραστάσεις, δύο ελληνικές και τέσσερις από το εξωτερικό, οι οποίες θα φιλοξενηθούν στα θέατρα ΕΛΕΡ και Πόρτα, masterclasses για επαγγελματίες, εργαστήρια για παιδιά, συζητήσεις και μία έκθεση ζωγραφικής με 141 έργα που εικονογραφήθηκαν από δεκάδες καταξιωμένους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο και θα προβάλλονται σε τέσσερις μεγάλες οθόνες στο φουαγιέ του θεάτρου Πόρτα.

«Σκοπός μας είναι η αναζήτηση και δημιουργία νέων μορφών έκφρασης και επικοινωνίας μέσω των παραστατικών τεχνών, και σε συνεργασία με τις άλλες μορφές τέχνης, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που θα φέρουν πιο κοντά στο θέατρο και στις τέχνες το κοινό. Παράλληλα, αποτελεί πεποίθησή μας πως οι πολύ νεαρές ηλικίες, 0 έως 6 ετών, είναι ικανοί και ευαίσθητοι πολίτες του κόσμου και δεν μπορούμε να τους αρνηθούμε το δικαίωμά τους στην τέχνη», σημειώνει η κ. Τριανταφυλλίδου.

Πώς όμως σχεδιάζεται μια παράσταση για αυτή την ηλικιακή ομάδα θεατών; «Ενδεχομένως δεν θα είναι απαραίτητα βασισμένη σε ένα κείμενο, στον λόγο. Μπορεί να επικεντρώνεται περισσότερο στην κίνηση ή στη μουσική. Πρόκειται όμως για θεατρικές παραστάσεις, δεν είναι τραγουδάκια και κουπεπέ. Εχουν απλότητα, αλλά όχι απλοϊκότητα», σημειώνει. Οπως επισημαίνει η κ. Τριανταφυλλίδου, η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο θέατρο για νήπια και σε αυτό για μεγαλύτερες ηλικίες είναι ότι, όταν απευθύνεται κανείς σε βρέφη και νήπια, πρέπει να λαμβάνει υπόψη του ότι έχει απέναντί του το συγκεκριμένο κοινό και αντίστοιχα να καθορίσει τις εντάσεις, τον ρυθμό και τον τρόπο που θα χειριστεί την οποιαδήποτε θεματολογία.

«Επίσης, θα πρέπει να δημιουργήσει μια επαφή με αυτό το κοινό, να το κάνει να αισθανθεί ασφάλεια, να νιώσει εμπιστοσύνη».

Και για όσους απορούν για το αν τα νήπια μπορούν να παρακολουθήσουν ή να «καταλάβουν» μια θεατρική παράσταση, η κ. Τριανταφυλλίδου εξηγεί ότι σε αυτές τις ηλικίες τον πρώτο λόγο έχει το συναίσθημα και οι αισθήσεις. «Παιδιά ενός και ενάμισι έτους μπορεί να μην καταλάβουν με τον τρόπο που το εννοούμε εμείς, αλλά θα αντιληφθούν σε επίπεδο συναισθηματικό και αισθητικό πολλά πράγματα. Μπορούν να συγκινηθούν, να κλάψουν, το έχω δει να συμβαίνει. Εχω δει παιδιά που ίσα που στέκονται στα πόδια τους να σπεύδουν να αγκαλιάσουν τον ηθοποιό».