Τι να κάνετε αν βρεθείτε αντιμέτωποι με αγριεμένους σκύλους

© Thomas Northcut / Getty Images / Ideal Image

Ημουν ανέκαθεν σκυλάς. Καταλαβαινόμαστε τόσο πολύ οι μακρινοί συγγενείς μου του είδους Canis Lupus κι εγώ, που δεν μου πέρασε καν από το μυαλό ότι ένα τυχαίο σκυλί θα με έβλεπε ποτέ ως θήραμα ή εχθρό. Και όμως, μου συνέβη όταν, πριν από δύο δεκαετίες, ποδηλατούσα στη Βάλια Κάλντα.

Βλέπετε, τα σκυλιά των τσομπάνηδων ανήκουν σε δύο κατηγορίες. Η πρώτη, η μικρότερη, έχει κάποια (με έμφαση στο κάποια) εξοικείωση με τους άγνωστους περαστικούς. Η δεύτερη, αυτή που ζει μακριά από τους οικισμούς, που φυλάει κοπάδια και που ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζει είναι αυτός που την ταΐζει, βλέπει οτιδήποτε άλλο παραβιάσει τον ζωτικό της χώρο ως εισβολέα. Ως παρείσακτο που πρέπει να εξοντωθεί.

Και αυτό δεν είναι αστείο. Κάποτε, όταν νοσηλευόμουν στο νοσοκομείο μετά από ένα άσχετο ατύχημα, γνώρισα έναν τύπο -πρώην ΟΥΚά- ο οποίος είχε μια πολύ άσχημη συνάντηση με ένα κοπάδι σκυλιά βολτάροντας σε ένα από τα χαμηλά βουνά της Αττικής. Μου περιέγραψε τη φρικτή εμπειρία του λέγοντας ότι όλα τα σκυλιά, από ένστικτο, στόχευαν κατευθείαν στην καρωτίδα του. Και ο μόνος λόγος που κατάφερε να σωθεί ήταν το ότι είχε μαζί του έναν αναπτήρα Zippo, που κατάφερε να κρατήσει αναμμένο δίπλα στον λαιμό του. Έχω ακούσει πολλές τερατώδεις εξιστορήσεις στην καριέρα μου (πάει παρέα με το επάγγελμα), αλλά γι’ αυτόν τον άνθρωπο είμαι σχεδόν βέβαιος ότι έλεγε την αλήθεια.

Φυσικά, οι πιθανότητες να πέσει κανείς θύμα αγριεμένων σκυλιών στην ύπαιθρο είναι μικρές. Κυρίως επειδή συνήθως περνάμε μέσα από τις περιοχές τους με το αυτοκίνητο (που προσφέρει απόλυτη ασφάλεια, ειδικά αν δεν πανικοβληθούμε και οδηγήσουμε δίπλα τους με μικρή ταχύτητα) ή με τη μοτοσικλέτα (που επίσης παρέχει ασφάλεια λόγω ταχύτητας διαφυγής, αν και εδώ χρειαζόμαστε περισσότερη ψυχραιμία). Αν όμως είμαστε ποδηλάτες, κάνουμε τουρισμό σε ορεινές περιοχές και σπρώχνουμε ένα όχημα με μπαγκάζια, μέσα στο κατακαλόκαιρο, με μοναδική προωθητική μηχανή τα πόδια μας, τα πράγματα αλλάζουν.

Πριν από χρόνια είχα γράψει ότι μια καλή λύση απώθησης είναι μια κόρνα πεπιεσμένου αέρα με δυνατότητα πολλών ντεσιμπέλ. Την έχω δοκιμάσει ο ίδιος αυτή τη λύση και δουλεύει πολύ καλά. Μόνο μειονέκτημα είναι ότι πρέπει να επιτρέψετε στο σκυλί να πλησιάσει αρκετά για να τρομάξει αρκετά από το σοκ του αιφνίδιου, δυνατού ήχου, και αυτό δεν είναι τόσο εύκολο.

Γι’ αυτό και, αντί για περισσότερα λόγια, θα σας παραπέμψω σε ένα εξαιρετικό βίντεο που είδα πρόσφατα στο YouTube. Σε αυτό, δύο πεπειραμένοι ποδηλάτες-τουρίστες μάς αναλύουν όλες τις πρόσφορες τεχνικές. Ποιες λειτουργούν, ποιες όχι και ποια πρέπει να επιλέξετε κατά περίπτωση χωρίς να χρειαστεί να καταφύγετε σε βία κατά του ζώου. Είναι τόσο πλήρες, που σας το συνέτμησα κιόλας για να μη γράφετε μακρινάρια στον φυλλομετρητή σας (λατρεύω αυτή τη λέξη): bit.ly/3nLk5yP

Καλές και ασφαλείς διαδρομές λοιπόν!