Ταινιάρες του Τσάρλι Τσάπλιν που πρέπει να δεις

«Το μόνο που χρειάζομαι για να κάνω μια κωμωδία είναι ένα πάρκο, ένας μπάτσος και μια όμορφη κοπέλα»

16 Απριλίου 1889, γεννιέται στο Λονδίνο σε συνθήκες φτώχιας ένας άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία του σινεμά.

Ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο «Αλητάκος», ο «Σαρλό», η απόλυτη ιδιοφυία, ο ένας και μοναδικός. Άφησε παρακαταθήκη τότε και για πάντα μερικές από τις κορυφαίες κινηματογραφικές παραγωγές – βωβές και μη.

Τον θυμόμαστε μέσα από πέντε ταινίες του που δεν παλιώνουν με τίποτα.

Ο Χρυσοθήρας (1925)

Η ταινία για την οποία ο ίδιος ο Τσάπλιν είχε δηλώσει πως θέλει να τον θυμούνται, αποτελεί μια απολαυστική κωμωδία στην οποία ο χαρακτήρας του Αλητάκου μεταφέρεται στην Αλάσκα για να συμμετέχει σε ένα κυνήγι χρυσού. Σκηνή ανθολογίας αυτή στην οποία ο Σαρλό τρώει ένα πεντανόστιμο… παπούτσι. Ο Τσάπλιν προχώρησε σε επανέκδοση της ταινίας το 1942, αλλάζοντας αρκετά σημεία της, ενώ η μουσική επένδυση που προσέθεσε του χάρισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Το Τσίρκο (1928)

Βάζοντας τον Αλητάκο να εισχωρεί στο μικρόκοσμο ενός τσίρκου και να προκαλεί τον απόλυτο χαμό, ο Τσάπλιν υπογράφει ένα πραγματικό κωμικό κομψοτέχνημα, το οποίο παραμένει μια από τις καλύτερες, αν και λιγότερο δημοφιλείς και προβεβλημένες ταινίες του. Η σκηνή που οΤσάπλιν μπαίνει μέσα στο κλουβί του λιονταριού έχει μείνει στην κινηματογραφική ιστορία.

Τα φώτα της πόλης (1931)

Με φόντο το οικονομικό Κραχ της Αμερικής, αυτό το αξεπέραστο αριστούργημα του Τσάπλιν είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία και ταυτόχρονα μια αστική παραβολή που πραγματεύεται την κοινωνική αδικία, αλλά και την άδολη αγάπη. Συνδυάζει υποδειγματικά τη σάτιρα με το μελόδραμα, είναι βαθιά ποιητικό και σπαρακτικά αληθινό και αποτέλεσε την ταινία που έκανε τον Σεργκέι Αϊζενστάιν να κλάψει σαν μικρό παιδί. Κι όμως, ισχύει.

Μοντέρνοι Καιροί (1936)

Πρωτοποριακή σάτιρα της βιομηχανικής λαίλαπας και της απαξίωσης του ανθρώπου, οι Μοντέρνοι Καιροί αποτελούν ταυτόχρονα και την τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του «Αλητάκου». Πολύ μπροστά από την εποχή του, το φιλμ έχει φόντο το μεγάλο οικονομικό και χρηματιστηριακό κραχ του 1929 και αποτελεί ένα σχόλιο πάνω στην απεγνωσμένη εύρεση εργασίας, σε μια κοινωνία με τεράστια ανεργία, καθώς και στην οικτρή οικονομική κατάσταση των ανθρώπων. Σου θυμίζει κάτι;

Ο Μεγάλος Δικτάτωρ (1940)

H πρώτη ομιλούσα ταινία του Τσάπλιν, γυρίστηκε στην αυγή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και έχει ως πρωταγωνιστή έναν φτωχό εβραίο κουρέα του φανταστικού έθνους της Τομανίας, ο οποίος έχει πάθει αμνησία. Σκηνοθετώντας τον εαυτό του σε διπλό ρόλο – κουρέα και δικτάτορα, ο Τσάπλιν φτιάχνει ένα καθαρόαιμο αντιφασιστικό αριστούργημα, ένα διαχρονικό κομψοτέχνημα, με τον συγκλονιστικό μονόλογο του φινάλε να σπάει (ακόμα) καρδιές.