Τα Τέμπη, το Μάτι και η άγρα ψήφων

Κύριε διευθυντά
Δεν έχω καμία κομματική δέσμευση, απλά νοιάζομαι για την πατρίδα μου και με ενοχλεί πολύ η αδικία. Εν προκειμένω, από την αποφράδα ημέρα του δυστυχήματος στα Τέμπη παρακολουθώ να συμβαίνει μια αδικία που πολλοί συμπατριώτες μας, για διαφόρους λόγους ο καθένας, δεν έχουν συνειδητοποιήσει!

Και εξηγούμαι: Η αντιπολίτευση εκμεταλλεύεται το τραγικό συμβάν για να κερδίσει ψήφους στις επικείμενες εκλογές, προσπαθώντας να μειώσει το οφθαλμοφανές σπουδαίο έργο που επετεύχθη εν μέσω πανδημίας και εξωτερικών προκλήσεων, μετά μια πρωτοφανή οικονομική κρίση (ψηφιοποίηση του κράτους, επιτυχής αντιμετώπιση του προσφυγικού κύματος, εξαφάνιση της τριετούς αναμονής για την απονομή σύνταξης, διπλωματικές επιτυχίες, εξοπλισμός των Ενόπλων 
Δυνάμεων κ.ά.). 

Ομως το δυστύχημα οφείλεται, όπως φαίνεται, στην ανεύθυνη διαχείριση 2-3 σταθμαρχών και βασικά σε ένα στιγμιαίο λάθος του σταθμάρχη, που προκάλεσε τον θάνατο 57 συνανθρώπων μας. 

Σε άκρα αντίθεση, το ολοκαύτωμα στο Μάτι δεν ήταν ένα στιγμιαίο λάθος αλλά απραξία του κρατικού μηχανισμού επί πολλές ώρες, που οδήγησε στον μαρτυρικό θάνατο «εν καμίνω» 104 αδελφών μας. Αυτά που διαβάζουμε καθημερινώς από τη σε εξέλιξη δίκη για το Μάτι είναι τραγικά: Απουσία εναερίων μέσων, απουσία του Λιμενικού, ακόμη και απουσία του αντιπροέδρου της κυβερνήσεως από το Συντονιστικό, αφού ο πρωθυπουργός απουσίαζε στο εξωτερικό και προσήλθε μετά την επιστροφή του.

Θα κλείσω αυτές τις λίγες σκέψεις με μια λαϊκή σοφία: «Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»!