Σοφόν το ασαφές: Βασιλεύουν οι θετικές προσδοκίες

Ενώ στην παγκόσμια επενδυτική βιομηχανία είναι εμφανής η ύπαρξη επιφυλάξεων και ανησυχιών ανάμεσα σε επαγγελματίες αλλά και τους ιδιώτες επενδυτές, στον μικρόκοσμο της ελληνικής αγοράς μετοχών ζει και βασιλεύει μια εντυπωσιακή σταθερότητα θετικών προσδοκιών. Αυτή αποκαλύπτει το φαινόμενο της κλιμάκωσης των αποτιμήσεων στο 2023 των blue chip κύρια, αλλά και των μετοχών της μεσαίας κεφαλαιοποίησης. Παράλληλα, αυτή η δυναμική φαίνεται πως ανοίγει την όρεξη για ρίσκο και σε ορισμένους διαχειριστές που τολμούν να διεκδικήσουν αποδόσεις από μετοχές πολύ πιο «ανάλαφρες», σίγουρα μεγαλύτερου επενδυτικού ρίσκου, που αν όμως αποκτήσουν ανοδική ορμή δίνουν διαστημικά ριμπάουντ. Ήδη υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις.

Ο μύθος των τραπεζικών μετοχών αποτέλεσε για πολλούς εγχώριους αναλυτές μια πλατφόρμα για να δικαιολογήσουν την κίνηση των βασικών δεικτών, που λίγοι εξ αυτών προέβλεπαν ή πίστευαν πως θα έχει διάρκεια και νόημα επενδυτικά. Ωστόσο, αυτό που συνέβη και συμβαίνει το έχει περιγράψει η στήλη αρκετές φορές. Από τα πρώτα σχόλια στο 2023 τονίσαμε: «Στο καθεστώς της παγκόσμιας αμφιβολίας η ελληνική πραγματικότητα έχει τα “εφόδια” να αποτελέσει λιμένα παραγωγής κερδών. Από το είδος των συστατικών του ΑΕΠ της και από την εκ των μνημονίων καθυστέρηση της δημιουργίας κάθε τύπου φούσκας στις τραπεζικές δραστηριότητες και όχι μόνο. Αυτά ακριβώς αποτελούν τις απειλές σε όλες τις αναπτυγμένες οικονομίες και τρομάζουν τους θεσμικούς».

Αμέσως μετά αναφερθήκαμε στα στατιστικά δεδομένα. Για την υπέρβαση από το αναγνωστικό κοινό των αμφιβολιών από τις παρατηρήσεις πολλών συντηρητικών εγχώριων παραγόντων γράφοντας: «Από την πλευρά της στατιστικής πάλι τα μηνύματα ήταν πολλά, αλλά αυτό που εμπόδιζε τους αναλυτές, οι οποίοι σωστά τα έβλεπαν, ήταν το “κόλλημα” με τους χαμηλούς όγκους και τζίρους. Δεν θέλησαν να ξεπεράσουν αυτό το σημείο ελέγχου της αξιοπιστίας των μηνυμάτων της στατιστικής που είναι σημαντικό, αλλά δεν αποτελεί μοναδική ικανή και αναγκαία συνθήκη». Τώρα οι πάντες αναγνωρίζουν πως το συνεχιζόμενο rotation στις δεικτοβαρείς μετοχές οδηγεί την αγορά ψηλότερα, ασχέτως με τη δυναμική στα διεθνή.

Εδώ, στο τεύχος της 18ης Ιανουαρίου τονίσαμε και προβλέψαμε: «Η δυναμική της αγοράς αποκάλυψε πως ενώ θα βρίσκονται καθημερινά διαχειριστές που θα θεωρούν πως τα κέρδη υπαγορεύουν τη ρευστοποίηση θέσεων για να πάνε από τις λογιστικές αποτιμήσεις στο πορτοφόλι, τελικά οι πιέσεις απορροφώνται. Η δε εναλλαγή των πρωταγωνιστών με ενισχυμένο τζίρο κυκλικά είναι η απάντηση στο γιατί, χωρίς τζίρους σταθερά άνω των 100 εκατ. ευρώ, ο μέσος όρος θα πιάσει και θα περάσει τις 1.000 μονάδες. Θα σταθεί στις 1.030». Το κίνητρο για τα ανωτέρω… να αλλαξοπιστήσει έστω και ένας απαισιόδοξος.

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου…

Aμπάριζα

«Είσαι βλάκας», φώναζε ο Γιαννάκης στον Κωστάκη. Γιατί δεν ήθελε να παραδεχθεί πως τον είχε φθάσει και τον είχε αγγίξει στο κυνηγητό που έπαιζαν στην αλάνα. «Εσύ είσαι πιο μεγάλος βλάκας και φαίνεσαι». Απάντησε δυνατά ο Κωστάκης. «Και από τη μύτη κρέμεσαι», συμπλήρωσε η Αννούλα. Διότι ήθελε να τελειώσει αυτή η διαμάχη, για να συνεχίσουν την αμπάριζα που έπαιζαν, ένα απόγευμα της δεκαετίας του 1960. Αλλά πού να βρεθεί τρόπος να τελειώσει. «Είσαι ζαβολιάρης και δεν θες να παραδεχτείς πως έκλεψες. Έτσι ήταν και ο παππούς σου, που τον δίκασαν για ληστεία, όπως έλεγε ο δικός μου». Πόσο κοντά στο πνεύμα όσων ακούστηκαν στη Βουλή είναι αυτά που περιγράψαμε ως αναμνήσεις από τους παιδικούς, ούτε καν εφηβικούς, τσακωμούς στους δρόμους της μεταπολεμικής Ελλάδας, ας το κρίνει ο καθένας. Το βέβαιο είναι πως τίποτε από όσα θα μείνουν στο μυαλό και στη συνείδηση των πολιτών που τα παρακολούθησαν, δεν μπορούν να λειτουργήσουν οπουδήποτε θετικά. Μοιράστηκε φαρμάκι.

Σοφοκλής Β’

Κατά κόσμον Κώστας Ιωαννίδης