Πολυσυλλεκτικότητα και άκρα Δεξιά

Στην πολιτική κουλτούρα της πόλωσης χωρίς ιδιαίτερες ιδεολογικές αιτίες, συχνά ο αντίπαλος καθορίζει τις πολιτικές και τα πρόσωπα ενός κόμματος. Τα τελευταία χρόνια, αυτό έχει φέρει την άκρα Δεξιά στο προσκήνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στην εξουσία το 2015 χάρη σε ένα ευρύ μέτωπο που συνέδεε τις δύο άκρες του πολιτικού φάσματος. Η Νέα Δημοκρατία, με ανθρώπους της Δεξιάς στον πυρήνα της, κέρδισε τις εκλογές του 2019, αφού, όμως, είχε κάνει σοβαρό άνοιγμα προς το Κέντρο. Το 2015, οι «συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ είχαν κάποια ιδεολογική συνοχή μεταξύ τους, ωστόσο δεν δυσκολεύτηκαν να αγκαλιαστούν με τους Ανεξάρτητους Ελληνες του Καμμένου – ο οποίος είχε φύγει από την πολυσυλλεκτική και ήδη πιο κεντρώα πλέον Ν.Δ.

Σήμερα τα δύο μεγάλα κόμματα αλληλοκατηγορούνται για τις σχέσεις τους με την άκρα Δεξιά. Ενώ και τα δύο βασίστηκαν σε αυτήν για να βρεθούν στην εξουσία, η συνεργασία τους με αυτήν δεν είναι όμοια. Ο ΣΥΡΙΖΑ συμπορεύτηκε με τη Χρυσή Αυγή σε κρίσιμες στιγμές, πριν κυβερνήσει με τον Καμμένο αλλά και μετά. Η Ν.Δ., από την άλλη, εφαρμόζει μια πιο κεντρώα πολιτική απ’ ό,τι θα ήθελαν πολλά στελέχη και πολλοί ψηφοφόροι της. Επίσης, προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. οδήγησε την ηγεσία της Χρυσής Αυγής στη φυλακή, ενώ η σημερινή επιχειρεί να κρατήσει τον σπόρο της εγκληματικής οργάνωσης εκτός Βουλής. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιθέτως, προτάσσει διάφορες σοφιστίες που έχουν ως αποτέλεσμα να μη στηρίζει την απαγόρευση.

Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει στο να υποστεί η Ν.Δ. πλήγμα και από την εκστρατεία της εναντίον του εκκολαπτόμενου κινδύνου και από το ενδεχόμενο ύπαρξης κόμματος στα δεξιά της. Αυτό που ίσως δεν υπολογίζει είναι ότι, προσπαθώντας να πλήξει τη Ν.Δ., πλήττει εαυτόν στα μάτια κεντρώων ψηφοφόρων. Ας θυμόμαστε ότι όταν με τη συμφωνία των Πρεσπών ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να προκαλέσει ρήγμα στη Ν.Δ., μεταξύ δεξιών και φιλελεύθερων/κεντρώων, ο Κυρ. Μητσοτάκης άφησε τους ακραίους να εκφραστούν, αλλά δεν υπονόμευσε τη (θετική για τη χώρα) συμφωνία. Συγκράτησε τη Δεξιά, κέρδισε το Κέντρο. Ο Αλ. Τσίπρας, όμως, ακόμη επιλέγει πολιτικές και πρόσωπα με κριτήριο το τι πιστεύει ότι θα βλάψει τον αντίπαλό του. Και ας ενθαρρύνει την άκρα Δεξιά.