Πανεπιστήμιο – Ομόνοια: Ένα έργο του Γιάννη Οικονόμου για την έμφυλη βία στο θέατρο Άβατον

Ο Γιάννης Οικονόμου σκηνοθετεί το θεατρικό του με φόντο ένα βαγόνι της κόκκινης γραμμής του μετρό στο θέατρο Άβατον. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 6 Μαρτίου και παίζεται στο Θέατρο Άβατον κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

Από την αρχή η καταδίωξη μέσα στο σταθμό πράγματι δημιουργεί μια αγωνία, προσπαθεί ο θεατής να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Μια κοπέλα η Σοφία Νικολοπούλου εναγωνίως κρύβεται μέσα στους διαδρόμους του μετρό, ενώ ένας άντρας ο Λάζαρος Βαρτάνης την ψάχνει επίμονα. Η ατμόσφαιρα είναι σχεδόν εφιαλτική, προοίμιο της εξέλιξης του έργου. Εκείνη τρέχει με αγωνία για να κρυφτεί να διαφύγει μέχρι το σημείο που φτάνει σε απελπισία. Όλα αυτά χωρίς λόγια, αλλά με μια υπέροχη κίνηση που επιμελήθηκαν η Μαργαρίτα Κώστογλου και η Φλοριάν Παπά. Την καίρια στιγμή τα φώτα κλείνουν και ξεκινά η δράση.

Αυτή η προοικονομία, που αφήνει όμως ερωτηματικά είναι έξυπνο σκηνοθετικό εύρημα του Γιάννη Οικονόμου, ο οποίος σκηνοθετεί και γράφει ένα σύγχρονο έργο για την έμφυλη βία. Η γραφή του είναι ρεαλιστική και ταυτόχρονα ποιητική. Η βία δεν είναι πάντα ορατή, πολλές φορές κρύβεται πίσω από ανθρώπους υπεράνω υποψίας και καταστάσεις φαινομενικά ατάραχες και ασφαλείς.

Δυο άνθρωποι συναντιούνται σε ένα βαγόνι του μετρό την ώρα που διακόπτεται το ρεύμα η Σοφία Νικολοπούλου και ο Θάνος Παπαθανάσης. Με αμηχανία αρχικά, με γνώριμες σε όλους μας κινήσεις βρίσκονται στο βαγόνι όταν γίνεται η διακοπή. Αναστατώνονται και με την πάροδο του χρόνου πανικοβάλλονται.

Αρχίζουν να μιλούν και λένε διάφορα για να περνά η ώρα. Στο Πανεπιστήμιο πεθαίνει ο αδαής εαυτό σου και στην Ομόνοια πια ενώνεσαι με όλους τους ανθρώπους.

Ο άλλος, ο Λάζαρος Βαρτάνης εξακολουθεί να ψάχνει πανικόβλητος λέγοντας ότι αν δεν την βρει θα πεθάνει. Για την διακοπή μπορεί καμιά γυναίκα να έπεσε να αυτοκτονήσει στο συρμό. Μιλούν γιατί καθώς λένε το σκοτάδι είναι κοντά στο θάνατο όπως και η σιωπή, ενώ το φως και η επικοινωνία είναι ζωή. Μια σχέση διαμείβεται μεταξύ τους, ενώ αυτή τη επικοινωνία – ζωή θα αμφισβητηθεί στη συνέχεια.

Ο Θάνος Παπαθανάσης και ο Λάζαρος Βαρτάνης συναντιούνται σε έναν φανταστικό καθρέφτη και ο ένας γίνεται ο αντικατοπτρισμός του άλλου. Ο Λάζαρος Βαρτάνης είναι ο άλλος εαυτός του Θάνου Παπαθανάση. Είναι το alter ego του. Ο εαυτός, ο επιθετικός, ο κτητικός, ο βίαιος που δεν είναι πάντα αναγνωρίσιμος με την πρώτη ματιά, αλλά που θεριεύει μέσα στο χρόνο. Η ατυχής στιγμή της διακοπής του ρεύματος είναι η αρχή της σχέσης τους, που θα αποβεί μοιραία για τη γυναίκα.

Η κτητικότητα, η βία προκύπτει μέσα από το χορό τους. Άλλη μια ωραία στιγμή καθώς η χορευτική κίνηση του ταγκό και η μετάλλαξή της σε γράπωμα και σύρσιμο υποδεικνύει την εξαθλίωση της σχέσης αυτής.

"Σ’ αγαπώ. Δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Δε θα το ξανακάνω. Δεν δικαιούμαι μία ευκαιρία; Μην είσαι άδικη τώρα". Ο χειρισμός του θύματος (Σοφία Νικολοπούλου) και η παραμόρφωση της πραγματικότητας από τον θύτη (Λάζαρος Βαρτάνης) είναι εκκωφαντικές. Ο Θάνος Παπαθανάσης και ο Λάζαρος Βαρτάνης είναι σαν τον Δρ Τζέκυλ και μίστερ Χάιντ από το αριστουργηματικό βιβλίο του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον. Είναι σχιζοφρένεια, σαν δυο εντελώς διαφορετικές ψυχές να μοιράζονται ένα κοινό σώμα. Αυτή η παράνοια μόνο θάνατο μπορεί να επιφέρει και δυστυχία.

Αξίζει να σημειωθούν οι ερμηνείες της Σοφίας Νικολοπούλου και του Λάζαρου Βαρτάνη. Την πρωτότυπη μουσική σύνθεση, κάπως ψυχεδελική, υπογράφει ο Harry Huta, τα σκηνικά ο Πέτρος Κρητικός, τα κοστούμια η Μάρα Ανδρέου. Μια παράσταση που προκαλεί σε συλλογισμό για τη φύση του ανθρώπου και καλεί άπαντες να αντιδράσουν στη βία.

Ταυτότητα της παράστασης
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονόμου
Μουσική: Harry Huta
Σκηνικά: Πέτρος Κρητικός – Ιωάννα Χαλά
Κοστούμια: Μάρα Ανδρέου
Επιμέλεια κίνησης: Μαργαρίτα Κώστογλου – Φλοριάν Παπά
Βοηθός σκηνοθέτης: Δήμητρα Τζιάννη
Φωτογραφίες – Trailer – Γραφιστικά: Λιλή Νταλανίκα
Φωτογραφίες παράστασης: Βαγγέλης Ευαγγελίου
Υπεύθυνοι επικοινωνίας: Μαριάννα Παπάκη – Νώντας Δουζίνας
Παραγωγή: ONORIO AMKE
Στην παράσταση ακούγεται η φωνή της Αλεξίας Μιχελακάκη

Ερμηνεύουν:
Λάζαρος Βαρτάνης
Σοφία Νικολοπούλου
Θάνος Παπαθανάσης

Περίληψη έργου:
Ένας άνδρας και μια γυναίκα είναι παγιδευμένοι σε ένα βαγόνι της κόκκινης γραμμής του μετρό, λόγω διακοπής ρεύματος. Αυτή η ατυχής στιγμή είναι η αρχή της σχέσης τους. Μέσα στο βαγόνι γνωρίζονται και ερωτεύονται. Στη συνέχεια όμως ο άνδρας αποκαλύπτει ένα πρόσωπο χειριστικής και βίαιης συμπεριφοράς. Τότε, η κατάσταση αλλάζει και η γυναίκα καλείται να πάρει μία καθοριστική απόφαση αναδεικνύοντας πως, παρά τις διαφορετικές εκδοχές της, η βίαιη συμπεριφορά πάντα παραμένει μοιρα