Οσα έγιναν και δεν λέγονται

Ηταν κεφάτος και συγκαταβατικός ο κ. Αλέξης Τσίπρας χθες στον ΣΚΑΪ (2.5.2023). Είπε περίπου ότι ο φράχτης στον Εβρο δεν είναι φετίχ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Σημείωσε το ορθό, της αλυσιτέλειας τέτοιων μέτρων για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, αλλά θύμισε ότι το 2015 ο φράχτης υπήρχε, αλλά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν τον γκρέμισαν. «Αν τα επιχειρησιακά σχέδια το επιβάλλουν, ο φράκτης μπορεί να επεκταθεί», συμπλήρωσε. Προφανώς αυτά δεν το γνωρίζουν τα στελέχη του· ούτε σχεδιασμό ούτε για τη διαχείριση των φόβων των πολιτών.

Το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης αφορούσε την οικονομία και ο κ. Τσίπρας δικαίωσε την καραμανλική ρήση ότι (παραφρασμένο) «στην πολιτική λέγονται πράγματα που δεν γίνονται και έγιναν πράγματα που δεν λέγονται». Αυτά που λέγονται είναι σκόρπια στο 59σέλιδο «Κυβερνητικό Πρόγραμμα». Γενικολογίες του στυλ «διεύρυνση της εγχώριας παραγωγικής βάσης και των διασυνδέσεων μεταξύ κλάδων, στη λογική της οικονομίας της γνώσης. Στοχευμένη ενίσχυση της βιομηχανίας και των νέων τεχνολογιών, με έμφαση στην πράσινη μετάβαση και στην κυκλική οικονομία» δεν διατάσσονται από ένα κυβερνητικό πρόγραμμα. Προκύπτουν ως αποτέλεσμα άλλων πολιτικών.

Αυτά, όμως, που «έγιναν και δεν λέγονται» από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο τρόπος που «βγήκαμε από τα μνημόνια», κατά πως καμαρώνει. Υπήρξε η απηνής φορολογία της μεσαίας τάξης για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, έγιναν πάντως και κάποιες βαθιές μεταρρυθμίσεις, που δεν τις λένε ούτε του παπά. Η ανεξαρτητοποίηση του ΣΔΟΕ, για παράδειγμα, ήταν ένα μόνιμο αίτημα των εταίρων και θέμα ταμπού για τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Τόσο που ο κ. Αντώνης Σαμαράς ρίσκαρε (και τελικώς έχασε) την εύνοια της κ. Αγκελα Μέρκελ, όταν απέλυσε από τη θέση του επικεφαλής τον κ. Χάρη Θεοχάρη. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έκαναν την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, κι αν το μάθει ο κ. Πολάκης θα γίνει χαμός, αφού το πολιτικό σύστημα έχασε έναν από τους πιο πολύτιμους «αρμούς της εξουσίας», διά του οποίου τιμωρούσαν ή επιβράβευαν επιχειρηματίες.

Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) είναι μία ακόμη εμβληματική μεταρρύθμιση για την οποία –υπό τον φόβο των Πολάκηδων– δεν μπορεί να μιλήσει ο κ. Τσίπρας. Δι’ αυτού οι τράπεζες και άλλα περιουσιακά στοιχεία έφυγαν από τα χέρια της εκάστοτε κυβέρνησης, αλλά όχι του Δημοσίου όπως λέγεται.

Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ υπαναχωρεί και θέλει –για «αναπτυξιακούς λόγους», λέει– τουλάχιστον την Εθνική στα χέρια (εντέλει) του εκάστοτε πρωθυπουργού. Δεν λέει, όμως, πόσο «αναπτυξιακή» ήταν η συμβολή των τραπεζών όταν όλες σχεδόν ήταν υπό κυβερνητικό έλεγχο…