Οι πρωτοπόροι και μεθοδικοί προπονητές που οδηγούν το Ιταλικό ποδόσφαιρο πάλι στην κορυφή

Γυρίζοντας τον χρόνο τουλάχιστον 20 χρόνια πίσω, κάνοντας ένα φλας μπακ στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, η κυριαρχία της Ιταλίας ήταν αδιαμφισβήτητη. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ιντερ και της Μίλαν όταν το 2003 αναμετρήθηκαν στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ και στις τάξεις τους υπήρχαν αστέρες όπως οι Μαλντίνι, Σεφτσένκο, Καναβάρο, Ζέεντορφ, Κρέσπο, Πίρλο και Ζανέτι.

Σε ένα ριμέικ εκείνου του ημιτελικού, σε περίπου 20 μέρες, στην θέση τους θα είναι οι Μπαρέλα, Ντιμάρκο, Λεάο, Μπενασέρ, Τονάλι. Οι συγκρίσεις, μοιραία και μη, είναι αναπόφευκτες, αν και κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως το ποδόσφαιρο ολοένα και διαφοροποιείται. Καμία αντίρρηση αν και το ταλέντο είναι ένα και είναι διαχρονικό.

Με την παρουσία πέντε Ιταλικών ομάδων (Ιντερ, Μίλαν, Ρόμα, Γιουβέντους, Φιορεντίνα) από τις συνολικά 12 που προχωράνε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η χώρα μοιάζει να κάνει το come back παίρνοντας τα ηνία που κατείχαν τα τελευταία χρόνια, η Ισπανία, η Αγγλία και η Γερμανία.

Μπορεί αυτή η ονειρεμένη εβδομάδα σε Τσάμπιονς Λιγκ, Γιουρόπα Λιγκ και Conference League να είναι αυτή που θα επαναφέρει τους «Τιφόζι» στην κορυφή της Ευρώπης;

Αν προσεγγίσει ρεαλιστικά κάποιος τα πράγματα, θα δυσκολευτεί να ισχυριστεί πως βρισκόμαστε στο δρόμο της επιστροφής, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν το ιταλικό ποδόσφαιρο βρισκόταν στην παγκόσμια ελίτ.

Θυμίζουμε απλά πως το 1990 και οι τρεις ευρωπαϊκές κούπες είχαν πάει σε Ιταλικά χέρια (Μίλαν, Σαμπντόρια, Γιουβέντους)…

Τα δεδομένα είναι πλέον εντελώς διαφορετικά στην Serie A. Τα χρήματα που διακινούνται σαφώς πολύ λιγότερα, νέα γήπεδα δεν υπάρχουν, οι μεταρρυθμίσεις που έχουν προαναγγελθεί δεν έχουν προχωρήσει, η εθνική ομάδα προσπαθεί να βρει τα πατήματά της, ενώ σε τεχνοκρατικό επίπεδο και σε επίπεδο μάρκετινγκ, οι Ιταλοί θεωρούνται από πολλούς παρωχημένοι.
Σίγουρα όμως, η φετινή επιτυχία δεν μπορεί να αποδοθεί σε συγκυριακούς λόγους.  

Κι αυτό γιατί πολύ απλά, εκτός από το «βάρος» που κουβαλάνε οι συγκεκριμένες φανέλες, οι σύλλογοι έχουν την τύχη να καθοδηγούνται από προπονητές που όχι μόνο δεν είναι παρωχημένοι αλλά πρωτοπόροι στην δουλειά τους.

Τεχνικούς, που σε αντίθεση με το διοικητικό κομμάτι του Ιταλικού ποδοσφαίρου, εκμοντερνίσθηκαν, εφάρμοσαν νέους τρόπους τακτικής, «παντρεύοντάς» τους με τα παραδοσιακά στοιχεία που διέκριναν πάντα το Ιταλικό αγωνιστικό στυλ (δύναμη, πάθος, φυσική κατάσταση, μεθοδικότητα).

Με την πορεία τους τα τελευταία χρόνια αποδεικνύουν πως μπορούν να αποτελέσουν την βάση ώστε το Ιταλικό ποδόσφαιρο να φτάσει και πάλι στην κορυφή.

«Ψαγμένοι» και τελειομανείς

Ο «σκληρός» Λουτσιάνο Σπαλέτι, στα 65 του, μετά από την τελευταία του θητεία στην Ιντερ και τα δύο χρόνια ξεκούρασης που ακολούθησαν, είναι έτοιμος να κατακτήσει το πρώτο του πρωτάθλημα στο Καμπιονάτο με τη Νάπολι. Δεν χρησιμοποιεί τάμπλετ και υπολογιστές στις προπονήσεις, παρά χαρτί και στυλό αλλά επέστρεψε με νέες ιδέες για το άθλημα και όσοι τον είχαν κατηγορήσει πως η πενταετία του (2009-2014) στην Ρωσία με την Ζενίτ, είχε να κάνει μόνο με την επιθυμία του να λύσει μια για πάντα τα βιοποριστικό του πρόβλημα, έπεσαν έξω. Ακόμη κι εκεί, άλλαξε μεθοδολογίες, και ψάχνοντας  βρήκε την άκρη να παίζει πιο επιθετικά, ακόμη κι αν αγωνίζεται χωρίς καθαρόαιμο φορ.

Ο 64χρονος πρώην Ναπολιτάνος τραπεζίτης Μαουρίτσιο Σάρι, που στα 40 του αποφάσισε να γίνει προπονητής ποδοσφαίρου.

Μανιώδης καπνιστής ακόμη και στις προπονήσεις, προληπτικός όσο δεν πάει, αλλά τελειομανής. Καταγράφει με σχολαστικότητα όλα τα στοιχεία των παικτών, από τις αερόβιες και αναερόβιες ικανότητές τους, μέχρι τα προσωπικά τους προβλήματα και τα ανέκδοτα που ειπώθηκαν την ημέρα της προπόνησης.
Δίνοντας έμφαση στην κατοχή της μπάλας, αναμόρφωσε την Τσέλσι την σεζόν 2018-19 κατακτώντας το κύπελλο Αγγλίας και φέτος έχει την Λάτσιο στην 2η θέση, παραδεχόμενος πάντως μετά τον αποκλεισμό από την Αλκμααρ στο Conference League, πως «δεν έχουμε τη δομή ως ομάδα για να παίξουμε σε περισσότερες από μία διοργανώσεις».

Στο Λονδίνο θεωρούν πως η δουλειά του εκείνη την χρονιά, αποτυπώνεται ακόμη και στην φετινή Τσέλσι που έφτασε στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Η Μίλαν δεν ενθουσιάζει με το ποδόσφαιρο της όπως η Νάπολι, όμως ο 57χρονος Στέφανο Πιόλι ως παλιός αμυντικός είχε τα σχέδια ώστε να περιορίσει και τον Χάρι Κέιν της Τότεναμ και τον Βίκτορ Όσιμεν της Νάπολι, παίρνοντας το εισιτήριο για τους «4» του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι «ροσονέρι» πρεσσάρουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου, βασίζονται στο physical game και ο Πιόλι δημιουργώντας ασφυκτική πίεση στο κέντρο με τα δύο ζεύγη αμυντικών και επιθετικών μέσων, που σχηματίζουν ένα τετράγωνο, καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει.

Ο Σιμόνε Ιντζάγκι με το ευέλικτο 3-5-2, τους φουλ μπακ που ανεβοκατεβαίνουν, την άμεση ανάκτηση με το πρέσινγκ ψηλά, έχει δώσει έναν ισορροπημένο τρόπο παιχνιδιού στην Ιντερ παίρνοντας στοιχεία από τους παραπάνω.

Αλλά και ο πιο μικρός της παρέας Βιτσέντζο Ιταλιάνο (47 ετών) , που τα τελευταία δύο χρόνια κοουτσάρει επιτυχημένα την Φιορεντίνα με ανάλογα χαρακτηριστικά και φιλοσοφία στο παιχνίδι του. Αν προσθέσει κανείς τόσο τον Αλέγκρι όσο και τον Μουρίνιο που είναι… αυτοί που είναι, βάζοντας την σφραγίδα τους σε Γιουβέντους και Ρόμα αντίστοιχα, τότε γίνεται εύκολα αντιληπτό τι συμβαίνει στα Ιταλικά γήπεδα.

Άπαντες διατηρούν τον ίδιο εβδομαδιαίο κύκλο προπόνησης, την επομένη των αγώνων δίνουν πάντα ρεπό αλλά από κει και πέρα οι προπονήσεις σε υψηλές εντάσεις τους χαρακτηρίζουν. Δεν είναι τυχαίο πως στην επίσημη σελίδα της Πρέμιερ Λιγκ, η ομάδα με τα περισσότερα τρεξίματα φέτος είναι η Τότεναμ του Αντόνιο Κόντε και τώρα, του μέχρι πρότινος βοηθού του Κρίστιαν Στελίνι και των Ιταλών γυμναστών Κονσταντίνο Κοράτι και Στέφανο Μπρούνο.

Ακόμη και οι συμπτώσεις προδίδουν το μυστικό της επιτυχίας αφού οι τρεις από τους τέσσερις προπονητές των φετινών ημιτελικών του Τσάμπιονς Λιγκ όχι μόνο είναι Ιταλοί αλλά είναι γεννημένοι στην περιφέρεια Εμίλια Ρομάνα. Ο Αντσελότι στην Ρετζιόλο, ο Ιντζάγκι στην Πιατσέντζα, ο Πιόλι στην Πάρμα. Δηλαδή σε μια απόσταση μικρότερη των 100 χιλιομέτρων!    

Το «χρυσό» σκάουτινγκ

Κι αν οι πάγκοι είναι το ένα «κλειδί« της επιτυχίας, το επιτυχημένο σκάουτινγκ είναι το άλλο. Αλήθεια πως γίνεται καμία από τις κορυφαίες Αγγλικές ομάδες να μην ασχολήθηκε με τον 22χρονο Χβιτσά Κβαρατσχέλια όταν μάλιστα το 2018, η «The Guardian» τον ανέδειξε ανάμεσα στους 60 καλύτερους νεαρούς παίκτες παγκοσμίως;. Η Νάπολι όχι μόνο τον γνώριζε αλλά τον παρακολουθούσε για χρόνια στο Ρωσικό πρωτάθλημα αποκτώντας τον από την  Ντιναμό Μπατούμι της Γεωργίας.

Η τον Νοτιοκορεάτη σέντερ μπακ Μιν Τζάε Κιμ που οι  «παρτονοπέι» θέλουν να του επεκτείνουν το συμβόλαιο που λήγει το 2025, αναπροσαρμοζοντας τη ρήτρα του, αυξάνοντας την στα 65 εκατομμύρια ευρώ!

Και οι δύο αποκτήθηκαν με λιγότερο από 30 εκατομμύρια, οι προσδοκίες πώλησης αγγίζουν πενταπλάσια μεγέθη.

Στο Μιλάνο ισχυρίζονται πως τα γκολπόστ τους υπερασπίζεται ο κορυφαίος τερματοφύλακας του κόσμου αυτή την στιγμή, ο  Μάικ Μενιάν, που μετά την αποχώρηση του Γιορίς από την εθνική Γαλλίας ο Ντεσάμπ τον έχρισε βασικό. Η Μίλαν τον απέκτησε πριν δύο χρόνια από την Λιλ περίπου 12 εκατομμύρια. Η τωρινή αξία του 27χρονου κίπερ υπολογίζεται στα 35 εκατομμύρια.

Δυσφήμηση το βαθμολογικό αλαλούμ

Την ώρα που οι Ιταλικοί σύλλογοι διαφημίζουν τη Serie A στην Ευρώπη, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία κάνει τα πάντα για να απαξιώσει αυτή την πορεία. Μια πρόχειρη ματιά στα διεθνή ΜΜΕ την επομένη της επιτυχίας, αρκούσε κάποιος για να καταλάβει πως αντιμετωπίζουν την κατάσταση. Από τη μία κολακευτικά σχόλια για τις ομάδες, από την άλλη απορία, για την προσωρινή επιστροφή των 15 βαθμών στη Γιουβέντους.

Η «Μεγάλη Κυρία» έπαιζε επί τρεις μήνες χωρίς να ξέρει την πραγματική βαθμολογία της, τώρα μπήκε στην πρώτη τριάδα   αλλά και αυτό μπορεί να μην ισχυσει και να βρεθεί κάπου στην μέση κι ενώ απομένουν οκτώ αγωνιστικές πριν το τέλος. Η «Gazzetta dello Sport» και η «Corriere dello Sport»  προαναγγέλλουν, ότι θα υπάρξει ξανά αφαίρεση βαθμών από τους Τορινέζους για την υπόθεση plusvalenza.  Απλά δεν θα είναι -15 αλλά περίπου στο μισό. Ετσι κανεις δεν ξέρει, αν η τωρινή βαθμολογία είναι η πραγματική.  

«Μπορεί να μας εξηγήσει κάποιος τι γίνεται; Αυτό σημαίνει ότι επί τρεις μήνες παίζαμε χωρίς να έχουμε την πραγματική βαθμολογία. Ο μηχανισμός, επομένως, δεν λειτουργεί καλά. Υπάρχει σαφής αλλοίωση του πρωταθλήματος. Γελάω για να μην κλάψω», είπε ο Τιάγκο Πίντο, γενικός διευθυντής της Ρόμα, πριν το ματς με τη Φέγενορντ  εξαπολύοντας βολές κατά του προέδρου της Ομοσπονδίας Γκαμπριέλε Γκραβίνα.

Η αναζωπύρωση του ιταλικού ποδοσφαίρου είναι ευπρόσδεκτη από όλους. Ισως όμως είναι νωρίς να μιλήσουμε για αναγέννηση αφού δεν θα είναι έκπληξη να δούμε τους συλλόγους να υποχωρούν ξανά την επόμενη σεζόν.

Τα περισσότερα από τα γήπεδα δεν έχουν αγγιχτεί από το Μουντιάλ του 1990 και παρ΄όλο που η Ίντερ και η Μίλαν μιλούν συνεχώς για την μετακομιση τους σε νέα γήπεδα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα φύγουν από το «Σαν Σίρο» πριν το 2027.

Στο θέμα του μάρκετινγκ αν εξαιρέσει κανείς τα μεγάλα κλαμπ οι μικρομεσαίοι σύλλογοι έχουν μείνει πίσω. Αν λοιπόν ζήσουμε μια αναβίωση των μεγάλων στιγμών του Κάλτσιο, αυτό θα οφείλεται εν πολλοίς στις γνώσεις, στην αντίληψη και την προορατικότητα μιας μερίδας πρωτοπόρων προπονητών και παραγόντων.