Οι καταγγελίες μου και η θέση-«ψυγείο»

Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη κι επειδή σπουδάζουν δύο παιδιά μου στο ΑΠΘ που από τύχη δεν ήταν στους επιβάτες, θυμήθηκα την τιμή που μου κάνατε πριν από μερικά χρόνια όταν βρήκα το θάρρος όντας εν ενεργεία διευθυντικό στέλεχος στην κρατική αμυντική βιομηχανία (ΕΑΣ, στα οποία ακόμη υπηρετώ) να σας αποστείλω ένα άρθρο, το οποίο και δημοσιεύσατε σε περίοπτη θέση στην εφημερίδα σας. Στηλίτευα τα κακώς κείμενα με την καταστροφική συνενοχή του κομματικοσυνδικαλισμού που χρεοκόπησε τη μοναδική εταιρεία πυρομαχικών της χώρας μας. Δέχτηκα «συγχαρητήρια» και από τη διοίκηση μέχρι που μετά ολίγων μηνών μετακινήθηκα σε θέση «ψυγείου». Η συνέπεια της διάλυσης της εταιρείας μας είναι «ευτυχώς» μέχρι τώρα να μην παράγει ούτε ένα πυρομαχικό παρά την πρωτοφανή ζήτησή τους στη διεθνή αγορά και στο ΝΑΤΟ… στην περίπτωση όμως του ΟΣΕ (πιστέψτε με, είναι απόλυτη η συγγένεια των παθογενειών των δύο πλέον χρεοκοπημένων ΔΕΚΟ) η συνέπεια είναι να σκοτώνει τα παιδιά μας.