Όχι στην Αυστραλία, αλλά στη… μαύρη τρύπα

Με τα όσα συνέβησαν στο Μαρούσι, πριν από τον δεύτερο ευρωπαϊκό ηµιτελικό του βόλεϊ, µεταξύ Παναθηναϊκού – Ολυµπιακού, και τα όσα επακολούθησαν, απεδείχθη τι ζηµιά µπορούν να κάνουν οι οπαδοί στην οµάδα τους, από… αγάπη. Και φυσικά, για άλλη µία φορά, κατά την άποψη των παραγόντων, ασχέτως χρώµατος, και των φερεφώνων τους, πως ποτέ δεν φταίει ο «ηρωικός λαός», αλλά η αστυνοµία.

Πώς, λοιπόν, να μη σκέφτεται η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία τη διεξαγωγή του τελικού Κυπέλλου ποδοσφαίρου στην Αυστραλία; Ευκαιρία κατά συνέπεια να τον κάνει εκεί, ώστε να πεισθούμε για το πόσο ανίκανοι είναι όσοι εμπλέκονται στην οργάνωση ενός τέτοιου αγώνα, που σε άλλες χώρες αποτελεί τη γιορτή του αθλήματος.

Να αποδειχθεί η υποταγή παραγόντων, προπονητών, παικτών και φυσικά της πολιτείας στους οργανωμένους. Αφού η τελευταία δεν μπορεί να εφαρμόσει τους νόμους που έχει ψηφίσει. Ούτε ηλεκτρονικό εισιτήριο, ούτε ταυτοπροσωπία, ούτε κάμερες, στα περισσότερα γήπεδα.

Ας στείλει, επομένως, η ΕΠΟ τις δύο φιναλίστ στην Αυστραλία ή όπου αλλού σκέφτεται. Ας δικαιώσει αυτούς που καυχώνται πως είναι υπεράνω νόμων και κράτους. Ας ξοδέψει χρήματα, που θα μπορούσαν να επενδυθούν στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που ψυχορραγεί. Εξάλλου, τι την ενδιαφέρει; Δικά της είναι;

Να επιβεβαιωθεί το πόσο υποκριτές είναι όλοι τους, όταν χύνουν δάκρυα για τον χαμό του Αλκη. Να αποδειχθεί πως η μόνη τους επιδίωξη είναι να κρατούν τις ακριβοπληρωμένες πολυθρόνες τους για να εξυπηρετούν τα εκάστοτε «αφεντικά».