Ο παλιός, καλός Αρκάς που μας λείπει

Η κατρακύλα που ξεκίνησε από τον μνημονιακό Προφήτη και συνεχίστηκε ώσπου να φτάσει στον Θανασάκη και τις τηγανιτέθ πατάτεθ του, έφτασε τους πιο καχύποπτους ανάμεσά μας στο σημείο να πιστεύουν πως ο Αρκάς του σήμερα και ο Αρκάς που σχεδίαζε στα 90s τις Χαμηλές Πτήσεις που δημοσιεύονταν στην τελευταία σελίδα του περιοδικού της Ελευθεροτυπίας, δεν είναι το ίδιο πρόσωπο. Αν δεν ήμασταν αντικειμενικοί και ουδέτεροι καθόσον επιτάσσουν οι κανόνες της ιντερνετικής δημοσιογραφίας, θα σου λέγαμε απροκάλυπτα ότι υιοθετούμε.

Επειδή όμως αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε, σου συγκεντρώσαμε μερικές από τις καλύτερες στιγμές του Αρκά που κάποτε αγαπήσαμε. Και σε αφήνουμε να κρίνεις μόνος/η σου.

Η Λουκρητία και ο Καστράτο της

Εκείνη σεξομανής παρθένα, εκείνος ευνουχισμένος αριστοκράτης. Το δίδυμο-φωτιά που μένει στο σπίτι «της γριάς» (ή «της κυρίας», αν προτιμάς να το βλέπεις από την οπτική του Καστράτο) είναι πιθανότατα οι αγαπημένοι μας και οι πιο σπαρταριστοί Αρκα-δο-πρωταγωνιστές.

Τα σπουργίτια

Επισήμως «Χαμηλές Πτήσεις», είναι ίσως το αγαπημένο έργο του περισσότερου κόσμου. Ένα απολαυστικά ετοιμόλογο σπουργίτι και ο ταλαίπωρος πατέρας του, που προσπαθεί μάταια να σώσει ό,τι μπορεί στη διαπαιδαγώγηση του μικρού από τότε που τους εγκατέλειψε η μάνα του, μας έχουν χαρίσει άπειρες σκηνές γέλιου από το 1991, που πρωτοδημοσιεύτηκαν στο Έψιλον της Ελευθεροτυπίας, μέχρι σήμερα.

Ο Μοντεχρήστος με τον Ισοβίτη του

Ό,τι είναι το σπουργίτι για τον πατέρα του είναι αυτός ο τετραπέρατος ποντικός, ο Μοντεχρήστος, για τον καταδικασμένο Ισοβίτη του. Οι δυο τους, που κατά βάθος αγαπιούνταν, δημοσιεύονταν σε καθημερινή βάση στην εφημερίδα Η Πρώτη από το 1988 ως το 1990.

Το λιοντάρι του Παντελή

Το λιοντάρι στο ζωολογικό κήπο που δουλεύει ο Παντελής δεν είναι ένα οποιοδήποτε λιοντάρι. Είναι ένα ευφυές, πολιτικοποιημένο και ειρηνιστικό λιοντάρι. Που θέλει την ελευθερία του. Το πρόβλημα είναι ότι ο Παντελής είναι ένας απλός, μισθοσυντήρητος και ευθυνόφοβος υπάλληλος που δε λέει να το ελευθερώσει. Και ο πάνθηρας επιμένει πως πρέπει να τον βγάλουν απ’ τη μέση. Ίσως η πιο υποτιμημένη σειρά του Αρκά, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1987 στο περιοδικό Σχολιαστής.

Ο Κόκκορας

Αυστηρά και μόνο με δύο κάπα, όπως το γράφαμε το μακρινό 1981, όταν μας έκανε για πρώτη φορά να γελάσουμε από τις σελίδες της Βαβέλ. Μετακόμισε μετά στο Παρά Πέντε, όπου συνέχισε να λογοφέρνει με το γουρούνι ως το 1987.

Ο Καλός ο Λύκος

Αντί να φάει την προβατίνα, εκείνος την ερωτεύτηκε. Αυτή, όμως, δεν τον θέλει. Κι αυτό δίνει τροφή στα καυστικά σχόλια του άσπονδου φίλου του, του λαγού, που δεν χάνει ευκαιρία να του υπενθυμίζει ότι είναι βλάκας. Έστω, ερωτευμένος βλάκας.

Ο Άγγελος στη Ζωή Μετά

Εντάξει, θα το παραδεχτούμε: Ο Άγγελος μπορεί να είναι ο οξυδερκής πρωταγωνιστής, αλλά δεν θα μπορούσε φύσει και θέσει να γίνεται κακός. Τον ρόλο αυτό στη Ζωή Μετά αναλαμβάνει ως αγαπημένος του κόσμου guest star ο Διάβολος, που κάνει ενίοτε την εμφάνισή του από τα βάθη της κολάσεως, προς τέρψη των μαζών.

Τα Πειραματόζωα

«Όλα για την επιστήμη» τα κάνουν τα ταλαίπωρα ποντικάκια του εργαστηρίου που… «νιώθουν λίγο κομμένα» και «δεν βλέπουν βελτίωση» σύμφωνα με τους ευφυέστατους τίτλους των άλμπουμ στα οποία κυκλοφορούν. Πειραματίστηκαν για πρώτη φορά με την αίσθηση του χιούμορ μας το 1998, μέσα από την τελευταία σελίδα του Έψιλον.

Της Show Business τα παιδιά

Ο Χλέμπουρας, Καλλιτέχνης (Θεωρητικός και Δάσκαλος). Ο Βαγγέλης, Αρκούδα (Μαθητής και συνεργάτης του Χλέμπουρα). Η Θέκλα, το κορίτσι με τα γένια, ΣΤΑΡ με κεφαλαία. Ο Ασώματος, ένας ασώματος. Ο Κυριάκος, γόης άγριων ερπετών. Η Ρίτα, άγριο ερπετό, γοητευμένο από τον Κυριάκο. Και ο Γαβρίλης, θαυματοποιός. Κάνει θαύματα, μαζί με όλη την υπόλοιπη παρέα, από το 1983 που πρωτοδημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Σχολιαστής.

Το (σχετικά άγνωστο) Φάε το Κερασάκι

Ένας ιππότης που τρέχει, ένα πράσινο τερατάκι που τον κυνηγάει και μια πριγκίπισσα που περιμένει να σωθεί… αλλά εκείνος δεν την θέλει είναι οι υπέροχοι πρωταγωνιστές ενός σύμπαντος που μοιάζει πολύ με τις πίστες του Pac-Man. Η σειρά φτιάχτηκε το 1987, για το περιοδικό πληροφορικής Micro-Mad, και ολοκληρώθηκε μόλις το 2013, μετά από μια παύση 25 χρόνων, για το επετειακό της αλμπουμάκι.