Ο Λίνκολν, η κυρία και το ρουσφέτι

Κύριε διευθυντά
Με τη σύνθεση των ψηφοδελτίων των κομμάτων να ολοκληρώνεται, ακούστηκαν και πάλι τα γνωστά σχόλια περί νεποτισμού, οικογενειαρχίας κ.λπ.
Χωρίς να αποκλείουμε περιπτώσεις υποψηφίων, από τις συνήθεις ύποπτες κατηγορίες, που θα άξιζε να τους δοθεί η ευκαιρία να δοκιμαστούν και να τους δοκιμάσουμε, είναι προς θαυμασμό η απάντηση του 16ου προέδρου των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν, στη διεκδικητική επιχειρηματολογία ανιούσας για την εύνοια του προέδρου υπέρ κάποιου γόνου τής διακεκριμένης οικογένειάς της: 

«Τι μπορώ να κάνω για σας, κυρία μου;», τη ρώτησε ο πρόεδρος, αφού την καλοδέχθηκε. Εκείνη εξέφρασε το ενδιαφέρον της για την κατάληψη μιας δημοσίας θέσης από τον προστατευόμενό της, υποστηρίζοντας ότι είχε όλα τα προσόντα και τα δικαιώματα προς τούτο. «Αλήθεια;», ρωτάει ο Λίνκολν, «και ποια είναι αυτά τα προσόντα;». «Ο παππούς του», απαντά εκείνη, «πολέμησε στο Λέξιγκτον, ο πατέρας του έδειξε την ανδρεία του στο Πλάντεσμπουργκ, ο θείος του ανακηρύχθηκε ήρωας στην Ορλεάνη, ο άνδρας μου τραυματίστηκε στο Μοντερέι…». Και η απάντηση του προέδρου –ανυπέρβλητη άσκηση ισορροπίας, κέντημα προσχηματικής ευγένειας, αδιόρατης ειρωνείας και αποστομωτικής αποφασιστικότητας: «Κυρία μου, πραγματικά η οικογένειά σας έχει κάνει αρκετά για τον τόπο. Εκείνο που θα έλεγα είναι ότι, καλά θα ήταν να δώσουμε την ευκαιρία και σε καμιά άλλη οικογένεια να προσφέρει κι εκείνη ό,τι μπορεί στην πατρίδα…».