Να μπορείς να κυβερνήσεις, όχι να σε ανέχονται

Εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα –αυτό είναι το μείζον, όχι το βραχυπρόθεσμο όφελος του κάθε κόμματος– να αφήνουν η ηγεσία και κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έστω και εμμέσως, ανοιχτό το ενδεχόμενο κυβερνητικής συμπόρευσης με τον Γιάνη Βαρουφάκη. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας. Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας και δυνητικά επόμενη κυβέρνηση. Αυτά που λέει και πολύ περισσότερο αυτά που πράττει ή θα πράξει έχουν αντίκτυπο.

Μπορεί βραχυπρόθεσμος στόχος κάποιων να είναι η αναρρίχηση στην εξουσία, αλλά τελικά αυτό που έχει σημασία είναι να κυβερνηθεί αποτελεσματικά η χώρα. Και η συμμετοχή του κ. Βαρουφάκη σε κυβέρνηση, ακόμη και αν αυτός δεν επιβάλει τις πολιτικές του, δεν θα επιτρέψει κάτι τέτοιο. Αυτό το συμπέρασμα προτάσσει η κοινή λογική. Το ίδιο διαμηνύουν και οι αγορές.

Υπό το ίδιο πρίσμα, είναι άτοπο το να μιλούν κάποιοι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για κυβέρνηση «ανοχής».

Απογοητευμένοι από το γεγονός ότι, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα μετρήσεις, δεν «βγαίνουν τα κουκιά» για μια συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, οραματίζονται μια κυβέρνηση που δεν θα διαθέτει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Στην πράξη αυτή δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει και θα είναι καταστροφική για τη χώρα σε πολλά επίπεδα.

Παράλληλα, είναι προβληματικό το μήνυμα σύγχυσης που εκπέμπεται όταν ο αρχηγός επιμένει για κυβέρνηση νικητών και άλλα κορυφαία στελέχη αφήνουν ανοικτό το ενδεχόμενο να κυβερνήσουν ακόμη και αν έχουν βγει δεύτερο κόμμα.

Εδώ το πρόβλημα έγκειται στο θολό μήνυμα. Γιατί αυτό το «κυβέρνηση ηττημένων» δεν είναι κατανοητό και δεν πείθει. Δηλαδή, εάν το δεύτερο και το τρίτο κόμμα διαθέτουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν νομιμοποιούνται να σχηματίσουν κυβέρνηση και μάλιστα με ποσοστό –με απλή αναλογική θα χρειασθούν σχεδόν 47%– που θα αγγίζει τα τεράστια ποσοστά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1990;

Να διαθέτουν τη δεδηλωμένη, αλλά να μη δικαιούνται να κυβερνήσουν; Κάλλιστα μπορούν να κυβερνήσουν το δεύτερο και τρίτο κόμμα, όχι όμως με την προσθήκη –άμεση ή έμμεση, με συμμετοχή ή στήριξη, λίγη σημασία έχει– και του κ. Βαρουφάκη. Από τη στιγμή που αυτό δεν φαντάζει εφικτό, δεν υπάρχουν άλλα σενάρια, με «ανοχή» ή χωρίς. Μένεις στην αντιπολίτευση. Αν οι συσχετισμοί στην κοινωνία, όπως αυτοί θα καταγραφούν στην κάλπη, επιβάλλουν τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας – η όποια σύμπλευση θα πρέπει να εδράζεται στην κοινή λογική και να διασφαλίζει αποτελεσματική διακυβέρνηση. Ολα τα άλλα είναι απλά είτε απόπειρες παραπλάνησης είτε προεκλογικά πυροτεχνήματα που μπορεί να κάψουν όσους τα πετούν.

Στο σημερινό πολιτικό σκηνικό η μοναδική επιλογή και για τα δύο μεγάλα κόμματα είναι η αναζήτηση κοινού τόπου προς το κέντρο, όχι τα άκρα.

Η άμεση ή έμμεση συνεργασία με το ΜέΡΑ25 από τη μια, ή μια ολική ή μερική αξιοποίηση της Ελληνικής Λύσης από την άλλη, δεν αποτελούν λύση. Δημιουργούν προβλήματα.