Μια ντίβα ζει τον εφιάλτη της ακύρωσης

Η Κέιτ Μπλάνσετ κάνει εδώ απλώς τα πάντα, εκπέμποντας πότε την παγωμένη γοητεία της απόλυτης ντίβας και πότε την απρόσμενη εκρηκτικότητα μιας απελπισμένης γυναίκας, μιλάει τέσσερις διαφορετικές γλώσσες και, γενικώς, καθηλώνει τον θεατή. Φωτ. Focus Features

Tar ★★★★
ΔΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Τοντ Φιλντ
Ερμηνείες: Κέιτ Μπλάνσετ, Νίνα Χος, Νοεμί Μερλάν

Μια απρόσεκτη παρατήρηση της Λίντια σε έναν μαύρο φοιτητή θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και σε συνδυασμό με ένα άλλο τραγικό περιστατικό, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα την κατασπαράξουν.

Εχοντας εξασφαλίσει έξι οσκαρικές υποψηφιότητες, μία από τις καλύτερες ταινίες της φετινής κινηματογραφικής σεζόν έρχεται αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες. Η Λίντια Ταρ (Κέιτ Μπλάνσετ) είναι μια παγκοσμίου φήμης μαέστρος, η οποία βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας της, καθώς ετοιμάζει την παρουσίαση ενός νέου βιβλίου και ταυτόχρονα μια πολυαναμενόμενη ζωντανή εκτέλεση της Πέμπτης Συμφωνίας του Μάλερ, με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου, την οποία και διευθύνει. Ενα σχετικά ασήμαντο περιστατικό, ωστόσο, θα λάβει απρόσμενα μεγάλες διαστάσεις, βάζοντας σε κίνδυνο την καριέρα της και αναποδογυρίζοντας ολόκληρη τη ζωή της, ενώ περισσότερα χτυπήματα ακολουθούν το ένα μετά το άλλο.

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Τοντ Φιλντ δημιουργεί εδώ μια πολύ ιδιαίτερη ηρωίδα, προκειμένου από τη μία να την ψυχογραφήσει σε βάθος και από την άλλη να κάνει μια σειρά από σχόλια και παρατηρήσεις πάνω στον σύγχρονο δυτικό καλλιτεχνικό κόσμο, τη φύση της εξουσίας και το κόστος που συνοδεύει την απόλυτη αφοσίωση σε κάτι. Η Λίντια, πέραν των υπολοίπων, διδάσκει περιστασιακά και στη φημισμένη μουσική ακαδημία Τζούλιαρντ. Μια απρόσεκτη παρατήρησή της, ωστόσο, σε έναν μαύρο φοιτητή, ο οποίος δεν έχει σε εκτίμηση τη μουσική του Μπαχ επειδή ο συνθέτης ήταν… μισογύνης, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και σε συνδυασμό με ένα άλλο τραγικό περιστατικό, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα την κατασπαράξουν.

Η κουλτούρα της ακύρωσης, οι αιχμές και τα δώρα της σύγχρονης πολιτικής ορθότητας, καθώς και η απόλυτη έκθεση των σόσιαλ μίντια, βρίσκονται εδώ στο επίκεντρο, σε ένα φιλμ που μοιάζει όλο και περισσότερο με θρίλερ όσο προχωράει η —μάλλον υπερβολικά μακρά στις δυόμισι ώρες– διάρκειά του. Ακριβώς αυτό είναι και το πιο γοητευτικό στοιχείο του βέβαια, καθώς ο κεντρικός χαρακτήρας μετασχηματίζεται από την απόλυτη ισχύ, σε ένα κουβάρι αδυναμίας και αβεβαιότητας που θα την ωθήσει στα άκρα.

Τίποτε από όλα αυτά, φυσικά, δεν θα ήταν εφικτό δίχως την απίθανη ερμηνεία της Κέιτ Μπλάνσετ, η οποία είναι και φαβορί για να κερδίσει το τρίτο Οσκαρ της καριέρας της. Η Αυστραλή ηθοποιός κάνει εδώ απλώς τα πάντα, εκπέμποντας πότε την παγωμένη γοητεία της απόλυτης ντίβας και πότε την απρόσμενη εκρηκτικότητα μιας απελπισμένης γυναίκας, μιλάει τέσσερις διαφορετικές γλώσσες και γενικώς καθηλώνει τον θεατή, σε ένα φιλμ που θα ήταν μάλλον απλώς ενδιαφέρον δίχως τη δική της παρουσία.