Κορυφαίος και σεμνός σε έδαφος και… αέρα

Κύριε διευθυντά
Ο Μίμης Παπαϊωάννου ήταν πράγματι ένας κορυφαίος ποδοσφαιριστής που θα μπορούσε να παίξει σε μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, αν είχε γεννηθεί 20 χρόνια αργότερα. Ηταν ένα σεμνό παιδί της επαρχίας προσφυγικής καταγωγής, που ήρθε στην πρωτεύουσα να αναπτύξει το ταλέντο του και να πραγματοποιήσει το όνειρό του. Δεν χρειάζεται να είμαστε ΑΕΚτζήδες για να παραδεχτούμε ότι τα κατάφερε απόλυτα και στα δύο. Ανήκει στη χορεία των μεγάλων Ελλήνων ποδοσφαιριστών, όπως ο Δομάζος, ο Κούδας, ο Νεστορίδης, ο Δαρίβας, ο Δεληκάρης, ο Χατζηπαναγής, ο Δαβουρλής και ίσως 2-3 ακόμα. Ο Παπαϊωάννου δεν ήταν μόνο καλός τεχνίτης, αλλά και γκολτζής! Ηταν ασυναγώνιστος στις κεφαλιές και οι πιο λυρικοί αθλητικογράφοι ισχυρίζονται ότι είχε την ικανότητα να παραμένει περισσότερο διάστημα στον αέρα, αντιβαίνοντας τους νόμους της βαρύτητας… Ο Μίμης Παπαϊωάννου πέθανε σε ηλικία 81 ετών από επιπλοκές της νόσου Αλτσχάιμερ (άνοια). Οι συχνοί μικροτραυματισμοί του εγκεφάλου με τις «κεφαλιές» (καρφωτές, πλασέ, εναέριες, ή από σπόντα) θεωρούνται σήμερα μία από τις αιτίες για μελλοντική εμφάνιση άνοιας. Αυτό έχει αποδειχθεί αναμφισβήτητα σε παίκτες του χόκεϊ και του αμερικανικού φούτμπολ, που είναι τα πιο βίαια ομαδικά αθλήματα. Οι κουβαρντάδες μεγαλομέτοχοι των ΠΑΕ θα μπορούσαν να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό χρηματοδοτώντας κλινικές μελέτες, ώστε από τα συμπεράσματά τους να προστατευθεί η νεολαία, αλλά και το άθλημα. Ενα παρόμοιο πρόγραμμα θα έπρεπε να αφιερωθεί στη μνήμη του Μίμη Παπαϊωάννου.