Καπετάν, κυρ και πάτερ

Κύριε διευθυντά

Τον τελευταίο καιρό, µε την ευκαιρία της δηµοσιότητας που πήρε η υπόθεση της «Κιβωτού» του πατέρα Αντωνίου, ακούµε και βλέπουµε, καθηµερινά, να κακοποιείται η ελληνική γλώσσα µε την κακόβουλη χρήση του ουσιαστικού «πατήρ» ως ακλήτου. ∆ηλαδή «του πατήρ…», «τον πατήρ…» ή και «ο πάτερ…», «του πάτερ…», «τον πάτερ…».

Και ναι μεν, ειδικώς, το «πάτερ» θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πρόθημα κάποιου κύριου ονόματος αντί της λέξης «πατέρας», όπως, π.χ., συμβαίνει με το «καπετάν» αντί της λέξης «καπετάνιος» ή το «κυρ» αντί της λέξης «κύριος». Ομως αυτό γίνεται ανεκτό μόνο όταν το εν λόγω πρόθημα ακολουθείται από κύριο όνομα. Δηλαδή δεν λέμε, π.χ., ότι τα κιάλια ανήκουν «στον καπετάν», ούτε ότι το πορτοφόλι ανήκει «στον κυρ». Αλλ’ ότι αυτά ανήκουν, π.χ., «στον καπετάν Μιχάλη» ή «στον κυρ Ανδρέα». Κατά τον ίδιο και μόνο τρόπο θα μπορούσαμε, τότε, να πούμε και ότι, π.χ., η δομή ανήκει «στον πάτερ Αντώνιο».

Γεωργ. Παπαγιαννόπουλος