Η Νάπολι βρήκε τον τρόπο να μη ζει στη σκιά του Μαραντόνα χάρη στους απογόνους του

Το 2018 ο ιδιοκτήτης αγόρασε την Μπάρι, την οποία ανέλαβε ο γιος του και οι οπαδοί τον κατηγορούσαν ότι νοιάζεται περισσότερο για το νέο απόκτημα παρά για την ομάδα που κατέχει από το 2004. Το 2019, οι παίκτες έκαναν ανταρσία, αφού αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε ritiro και μέρες αργότερα, ο προπονητής που έμεινε μόνος του στο ξενοδοχείο, απολύθηκε.

Το 2020, οι αρχές της πόλης απαγόρευσαν στην ομάδα να ταξιδέψει στο Τορίνο για το ντέρμπι με τη Γιουβέντους, το οποίο έχασε στα χαρτιά (αργότερα ανατράπηκε η απόφαση). Το 2021-2022, οπαδοί έκλεψαν το αυτοκίνητο του προπονητή και ενημέρωσαν ότι θα το επέστρεφαν μόνο αν αποχωρούσε.

Το καλοκαίρι του 2022 έχασε τον πρώτο σκόρερ όλων των εποχών, τον αρχηγό και τον υπαρχηγό. Το 2023, οι οργανωμένοι απείχαν από το ντέρμπι με τη Μίλαν και ο προπονητής απείλησε ότι θα τους κάνει το χατίρι και θα παραιτηθεί.

Αυτή η ομάδα δεν αγωνίζεται σε κάποια τοπική κατηγορία του καμπιονάτο. Αυτή η ομάδα κατάφερε να κατακτήσει το Coppa Italia σε αυτό το διάστημα με προπονητή τον Τζενάρο Γκατούζο, να αποτελεί την ιταλική ομάδα με τη μεγαλύτερη εν ενεργεία σερί παρουσία σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις (13 σεζόν), να έχει τερματίσει εννέα φορές στην πρώτη τριάδα της Serie A σε αυτά τα χρόνια και από την Πέμπτη να στέφεται την πρωταθλήτρια Ιταλίας. Η Νάπολι ήταν πάντα μία ομάδα αντιθέσεων και το υποδηλώνουν οι διάφορες εποχές που έχει βιώσει.

Η επταετία 1984-1991 με ηγέτη τον Ντιέγκο Μαραντόνα μετέτρεψε τους "παρτενοπέι" σε υπολογίσιμο μέγεθος, η εποχή των "τριών τενόρων" (Εσεκιέλ Λαβέτσι, Έντινσον Καβάνι, Μάρεκ Χάμσικ) τη μετέτρεψε στην καλτ ομάδα που όλοι ήθελαν να παρακολουθήσουν και η νέα εποχή έχει μετατρέψει τη Νάπολι σε μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.

Η πεποίθηση ότι η φετινή Νάπολι αποτελεί προϊόν θαύματος είναι επιδερμική. Η πρώτη ύλη υπήρχε εδώ και καιρό, αρχίζοντας από τον ιδιοκτήτη, τον εκκεντρικό Αουρέλιο ντε Λαουρέντις, μέχρι τον τελευταίο παθιασμένο φίλαθλο που έβγαινε στους δρόμους της πόλης έπειτα από νίκες και που βάφτιζε με το όνομα παικτών του συλλόγου τα παιδιά του.

Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι προσελήφθη στις 29 Μαΐου 2021, έξι ημέρες αφότου αποχώρησε ο Γκατούζο και ο αρχισκόρερ της Serie A και πιο καυτό όνομα στο θερινό μεταγραφικό παζάρι, Βίκτορ Όσιμεν, ανήκε στο ρόστερ από την πρώτη καραντίνα. Τι άλλαξε; Η... συναστρία.

Η συναρμολόγηση του παζλ με παλιά κομμάτια

Ήταν Ιούλιος και στην παρουσίαση της ομάδας για τη σεζόν 2022-2023 στην πλατεία Μαντόνα ντέλα Πάτσε ένας απολογητικός Σπαλέτι προσπαθούσε να πείσει τους φιλάθλους ότι θα υπάρξει περαιτέρω ενίσχυση. Οι Ντρις Μέρτενς (αρχισκόρερ), Λορέντζο Ινσίνιε (αρχηγός), Καλιντού Κουλιμπαλί (υπαρχηγός), Νταβίντ Οσπίνα (βασικός τερματοφύλακας), Φαουζί Γκουλάμ (αριστερό μπακ επί 7,5 σεζόν), Αρκάντιους Μίλικ (βασικός φορ), είχαν αποχωρήσει μέχρι εκείνο το χρονικό σημείο και θα ακολουθούσαν οι Φαμπιάν Ρουίθ, Κεβέν Μαλκουί, Αντάμ Ουνάς και Αντρέα Πετάνια μεταξύ άλλων.

Η ανάγκη για "ψαλίδι" 16% στο μισθολογικό κόστος εκπορευόταν από τα χρέη 277.510.000 ευρώ του 2021 και οι φίλαθλοι δεν μπορούσαν να το δεχθούν. Εικόνα διάλυσης στη θεωρία, με έναν φίλαθλο να φωνάζει "ξύπνα" στον Σπαλέτι και τον Ιταλό κόουτς να προσπαθεί από μικροφώνου να τον κατευνάσει: "Ήρθαν παίκτες που έφεραν ενθουσιασμό και θα έρθουν κι άλλοι".

Ο Σπαλέτι ήταν κατευναστικός όχι απαραίτητα για να αποφύγει την καταστροφή μιας βραδιάς που θα έπρεπε να αποπνέει εορταστικό κλίμα. Ίσως γνώριζε κάτι παραπάνω. Γνώριζε με ποιους δύο ανθρώπους είχε να συνεργαστεί για το θέμα των μεταγραφών και μπορεί σε άλλα επίπεδα να είναι ανυπόφοροι, όμως αυτό το... προσόν το μεταδίδουν στην άλλη πλευρά και όταν διαπραγματεύονται για έναν ποδοσφαιριστή, μεταλλάσσοντάς το σε όπλο για τη Νάπολι.

Ο Αουρέλιο ντε Λαουρέντις συνιστά persona non grata για κάθε αθλητικό διευθυντή ή υπεύθυνο μεταγραφών στην Premier League, τον μοναδικό πρόεδρο που απαρνείται πακτωλό χρημάτων, αποζητώντας μόνιμα κάτι παραπάνω! Διέσωσε έναν κατεστραμμένο σύλλογο της Serie C το 2004, τον επανέφερε στη Serie A τρία χρόνια αργότερα και η κατάληξη είναι γνωστή.

Ενισχύοντας το ρόστερ ολοένα και περισσότερο, όλοι αντιλήφθηκαν ότι ο Ιταλός τηλεοπτικός παραγωγός δεν έχει φτιάξει την περιουσία του σπαταλώντας χρήματα. Ποδοσφαιριστές πήγαιναν στη Νάπολη με το ελάχιστο δυνατό αντίτιμο και δεν έφευγαν αν δεν ικανοποιούσαν τις οικονομικές απαιτήσεις του. Ο Κουλιμπαλί κοστολογείτο με εννιαψήφιο ποσό στο ζενίθ της καριέρας του και μπορεί να έφυγε μόλις για 38.000.000 ευρώ το περασμένο καλοκαίρι, όμως ο Ντε Λαουρέντις δεν το μετάνιωσε. Μεγαλύτερες τύχεις αισθάνεται επειδή έχασε τον Γκονσάλο Ιγκουαΐν για "μόλις" 90.000.000 ευρώ, που αντιστοιχούσαν στη ρήτρα αποδέσμευσης που κάλυψε η Γιουβέντους το καλοκαίρι του 2016.

Τα τελευταία χρόνια, το... εκτελεστικό όργανο του Ντε Λαουρέντις στις διαπραγματεύσεις είναι ο Κριστιάνο Τζιουντόλι, ο αθλητικός διευθυντής που με τον τρόπο του διέσωσε το μέλλον του συλλόγου, αφού δεν προχώρησε υποθέσεις που θα θάμπωναν άλλα άτομα στη θέση του. Κατά καιρούς, η Νάπολι είχε τη δυνατότητα να αποκτήσει αστέρια όπως ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς και ο Κριστιάνο Ρονάλντο, όμως προσπέρασε αυτήν την επιλογή, παρά την επιθυμία των δύο παικτών.

Τουναντίον, τα είχε βρει σε όλα με την Ζάλτσμπουργκ για την απόκτηση του Έρλινγκ Χάλαντ, όμως ο Νορβηγός προτίμησε την Ντόρτμουντ και χάθηκε μία ιστορική στιγμή. Μερικούς μήνες αργότερα, βρήκε τον αντικαταστάτη του Νορβηγού στο πρόσωπο του Βίκτορ Όσιμεν, τον οποίο πίστεψε τόσο ο ίδιος όσο και ο Ντε Λαουρέντις, ώστε με 75.000.000 να τον κάνουν το πιο ακριβό απόκτημα στην ιστορία του συλλόγου.

Το καλοκαίρι του 2021 ακολούθησαν οι Ματέο Πολιτάνο, Φρανκ Ανγκισά, Ζουάν Ζεζούς για συνολικά 23.300.000 και το... ξεφόρτωμα των Κώστα Μανωλά και Νικόλα Μακσίμοβιτς, ενώ το περασμένο καλοκαίρι αποτέλεσε την Καπέλα Σιστίνα του: Μιν Τζάε Κιμ, Ματίας Ολιβέρα, Χβίτσα Κβαρατσχέλια, Τζιάκομο Ρασπαντόρι, Λέο Έστιγκαρντ, Χιοβάνι Σιμεόνε, Τανγκί Εντομπελέ, Σαλβατόρε Σίριγκου και αγορά (από δανεισμό) του Ανγκισά για μόλις 76.005.000, ήτοι για 4.400.000 λιγότερα από όσα κέρδισε από τις αποχωρήσεις.

Ο "Κβαραντόνα" αφύπνισε την πόλη

Αν πρέπει να ξεχωρίσει μία θερινή μεταγραφή, αυτή δεν είναι άλλη από έναν άγνωστο Γεωργιανό που κόστισε 11.500.000 το καλοκαίρι. Με τα πλέον επιφανειακά κριτήρια, η απόκτηση του Κβαρατσχέλια έμοιαζε με παράλογη απόφαση.

Ένας παίκτης που ανήκε στη Ρούμπιν και εκμεταλλεύτηκε τον έκτακτο κανονισμό της FIFA περί μονομερούς αποχώρησης λόγω του πολέμου, επιστρέφοντας στην πατρίδα του και την Ντινάμο Μπατούμι μόλις τον Μάρτιο του 2022 για 8.000.000, κόστισε παραπάνω ύστερα από μόλις τρεις μήνες ποδοσφαίρου. Ένας παίκτης που δεν ήταν άγνωστος στην Ιταλία, αλλά που είχε απορριφθεί από τη Γιουβέντους λόγω της τιμής των 20.000.000 με την οποία είχε συστηθεί παλαιότερα.

Ο Κβίτσα Κβαρατσχέλια στην αναμέτρηση της Νάπολι κόντρα στον Άγιαξ 2022 AP PHOTO/PETER DEJONG

Κατεβασμένες κάλτσες, επικαλαμίδες να κάνουν την εμφάνισή τους, μαλλί ανέμελο, το μόνο που χρειαζόται για να αρχίσουν οι συγκρίσεις ήταν η απόδοση εντός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Ένα γκολ και μία ασίστ στο ντεμπούτο του, δύο γκολ στο δεύτερο παιχνίδι και πριν βγει ο Αύγουστος, τα "Γεωργιανός Μέσι" που τον συνόδευαν στην πατρίδα του αντικαταστάθηκαν δειλά δειλά από τα πρώτα "Κβαραντόνα".

Ύστερα από 37 αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις και συγκομιδή 14 τερμάτων και 16 ασίστ, το παρατσούκλι αυτό μόνο ιερόσυλο δεν φαντάζει. Και όχι μόνο λόγω των αριθμών του 22χρονου μεσοεπιθετικού. Η παρουσία του στο παιχνίδι της Νάπολι είναι τόσο απαραίτητη όσο και ο ενθουσιασμός που προκαλεί στην κερκίδα του "Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα" με τις αέρινες ντρίμπλες του, τις χορευτικές πιρουέτες, τις εμπνεύσεις και τις κινήσεις από αριστερά προς τον άξονα, συνοδεία φαλτσαριστών σουτ, που θυμίζουν βελτιωμένο έκδοση του προκατόχου της θέσης, του Ινσίνιε.

Το σώμα του Όσιμεν είναι το ατού, όχι η αδυναμία του

Ο Κβαρατσχέλια δεν θα μπορούσε να οδηγήσει μόνος του τη Νάπολι μέχρι αυτό το σημείο. Τα τέρματά του δεν θα ήταν ποτέ αρκετά, οι ασίστ του δεν θα έβρισκαν ποτέ τον σκόρερ. Ο Όσιμεν σχημάτισε ένα εντυπωσιακό δίδυμο με τον Γεωργιανό μάγο, παρότι οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος του.

Ο Νιγηριανός που μεγάλωσε στη φτώχεια και πουλούσε μικροαντικείμενα στα φανάρια ως παιδί, είχε ήδη μια αποτυχία σε μεγάλο πρωτάθλημα στο βιογραφικό του, όταν βρέθηκε στο Βέλγιο να πετυχαίνει το ένα γκολ μετά το άλλο. Και αυτός έκανε δύο μεταγραφές μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, όταν η Σαρλερουά κάλυψε τη ρήτρα 3.500.000 της Βόλφσμπουργκ και το ίδιο καλοκαίρι τον παραχώρησε στη Λιλ για 22.400.000, ως αντικαταστάτη του Νικολά Πεπέ που είχε μοσχοπουληθεί στην Άρσεναλ.

Στη Γαλλία βρήκε τα πατήματά του και γι' αυτό η Νάπολι δέχθηκε να δώσει ακόμα και 75.000.000 για να τον αγοράσει έπειτα από μόλις μία καλή σεζόν σε υψηλό επίπεδο. Όμως εκεί άρχισαν τα προβλήματα. Ο νεαρός επιθετικός κλήθηκε να γίνει σημείο αναφοράς στην επίθεση, διαδεχόμενος ονόματα όπως ο Καβάνι, ο Λαβέτσι και ο Ιγκουαΐν, όμως δεν τα κατάφερε το ίδιο καλά στα πρώτα χρόνια του στην πόλη.

Στις προηγούμενες δύο σεζόν με τη φανέλα των "παρτενοπέι", ο Όσιμεν έχασε 39 αγώνες λόγω ασθένειας ή τραυματισμού. Το θετικό σε αυτό το νούμερο είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του αφορά τραυματισμούς για τους οποίους δεν ευθύνεται κάποια ευπάθεια του σώματός του. Τον Νοέμβριο του 2020 τραυματίστηκε στον ώμο κι έχασε 14 παιχνίδια σε διάστημα δύο μηνών. Επέστρεψε και ταλαιπωρήθηκε από κορονοϊό και λίγο αργότερα έχασε αγώνες λόγω τραυματισμού στο κεφάλι.

Ο Βίκτορ Όσιμεν πανηγυρίζει το γκολ του στο Ρόμα - Νάπολι 2022 AP PHOTO/ANDREW MEDICHINI

Τη σεζόν 2021-2022, η Νάπολι άρχισε στο πρωτάθλημα με οκτώ σερί νίκες και μέχρι τη 12η αγωνιστική ήταν αήττητη και πρωτοπόρος. Στη 13η αντιμετώπισε εκτός έδρας την Ίντερ και σε μία μονομαχία με τον Μίλαν Σκρίνιαρ, ο Όσιμεν υπέστη κάταγμα στο οστό γύρω από τα μάτια και γι' αυτό χρειάστηκε να απουσιάσει άλλους δύο μήνες. Η Νάπολι είχε πάρει ήδη την κάτω βόλτα και αφού ταλαιπωρήθηκε ξανά από κορονοϊό, ήταν πολύ αργά για να σώσει τη χρονία.

Φέτος, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Δεν υπέστη αναπάντεχους τραυματισμούς και επιτέλους χρησιμοποίησε στο έπακρο το σώμα του ως το υπερόπλο που είναι. Όπως εξήγησε στο Athletic ο πρώην άλτης του ύψους και πλέον καθηγητής φυσικής αγωγής Ματ Μακίνες Γουότσον, ο Όσιμεν "δεν είναι αρκετά μυώδης στο κάτω μέρος των ποδιών και αυτό φαίνεται από τη γάμπα του, που είναι κοντή και πιο κοντά στο πίσω μέρος του γονάτου. Αυτό μας δείχνει ότι έχει έναν πάρα πολύ μακρύ αχίλλειο τένοντα και ο αχίλλειος τένοντα αποτελεί μεγάλο παράγοντα στη δύναμη ειδικά όταν πηδάς κάθετα ή κάνεις πράγματα άνευ φοράς".

Η ανάλυση αφορούσε τον τρόπο με τον οποίο ο Όσιμεν μπορεί να πηδήξει στα 2,58μ. για να πάρει μια κεφαλιά για να σκοράρει, όπως έκανε κόντρα στη Σπέτσια, αν και είναι μόλις 1,85μ. προσπερνώντας το άλμα που έφερε τον Ρονάλντο στα 2,56μ. το 2019. Οι κεφαλιές αποτελούν ένα από τα μεγάλα ατού στο παιχνίδι του Νιγηριανού, που δεν χρειάζεται φόρα για να πηδήξει πιο ψηλά απ' όλους λόγω του αχιλλείου του και το μόνο που πρέπει να βρει είναι καλή τροφοδότηση.

Μία άλλη αγαπημένη κίνηση η οποία βασίζεται στο κορμί του αλλά και στο μυαλό είναι να λειτουργεί μόνιμα χωρίς την μπάλα στην πλάτη της άμυνας ενός αντιπάλου αμυντικού ή εκτός του οπτικού πεδίου του, ώστε να κάνει κίνηση χωρίς εμπόδια στο κατάλληλο χρονικό σημείο, μόλις οι συμπαίκτες του βγάζουν μακρινές μπαλιές. Η συγκεκριμένη έξις αποτυπώνεται στην πλειονότητα των 22 γκολ σε 27 αγώνες που έχει σημειώσει στη Serie A, όντας ο Αφρικανός με τα περισσότερα γκολ σε μία σεζόν κι έτοιμος να καταρρίψει το αφρικανικό ρεκόρ του Ζορζ Γουεά με 46 γκολ καριέρας στην κατηγορία (το γκολ τίτλου του Όσιμεν ήταν το 46ο του).

Οι αφανείς ήρωες

Δύο κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη σε μία ομάδα, ειδικά από τη στιγμή που τις περισσότερες φορές η φετινή βασική ενδεκάδα διέφερε μόνο σε δύο θέσεις σε σχέση με την περσινή, αλλά όχι του Όσιμεν.

Ο Μιν Τζάε Κιμ αποτελεί τη δεύτερη διαφοροποίηση στη βασική ενδεκάδα. Ο Νοτιοκορεάτης στόπερ μέχρι τα 24 αγωνιζόταν στην Ασία, πέρυσι βρισκόταν εν μέρει στην ίδια ήπειρο λόγω Φενέρμπαχτσε και το καλοκαίρι αποκτήθηκε για 18.050.000. Βλέποντας τον κόσμο από τα 190 εκατοστά, κανείς δεν περίμενε στο πρόσωπο του Κιμ να βρεθεί ένας παίκτης που θα αφήσει στη λήθη τα πεπραγμένα του Κουλιμπαλί και χωρίς να χρειαστεί διάστημα προσαρμογής. Το πρώτο μισό της σεζόν ήταν το κορυφαίο του, αυτό που οδήγησε τον Σπαλέτι να τον αποκαλέσει "κορυφαίο κεντρικό αμυντικό στον κόσμο".

Ο Αντρέ Φρανκ Ζαμπό Ανγκισά είναι και δεν είναι μεταγραφή. Δανεικός την περσινή σεζόν, η Νάπολι θα τον αγόραζε όποια κι αν ήταν η τιμή του έπειτα από τη συνεισφορά που είχε στην κατάληψη της 3ης θέσης. Παντού στη μεσαία γραμμή, βοηθούσε ανασταλτικά αλλά και δημιουργικά, ελλείψει ενός παίκτη τύπου Κβαρατσχέλια. Τα 16.000.000 μοιάζουν πολύ λίγα, όπως και τα 21.000.000 που είχε δώσει ο σύλλογος τον Ιανουάριο του 2020 στη Θέλτα για να αποκτήσει τον παρτενέρ του Ζαμπό Ανγκισά στον άξονα, Στάνισλαβ Λομπότκα.

Ο Πολιτάνο με τον Ντι Λορέντσο πανηγυρίζουν στο ματς της Νάπολι με τη Μίλαν © 2022 ANTONIO CALANNI / AP IMAGES

Ο Τσέχος μέσος αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα παίκτη της Νάπολι που χρειαζόταν τον κατάλληλο προπονητή για να ανθίσει, όπως και ο αρχηγός πλέον, Τζιοβάνι ντι Λορέντζο, ο δεξιός μπακ που αποκτήθηκε κι αυτός εκείνη τη σεζόν (για 9.800.000) και φέτος αποτελεί τον μοναδικό παίκτη που ήταν βασικός (μέχρι στιγμής) σε όλα τα παιχνίδια πρωταθλήματος για τη Νάπολι.

Ακόμα και οι αναπληρωματικοί είχαν πολλά να προσφέρουν. Περιπτώσεις όπως ο "ριγμένος" από τις αλλαγές Έλιφ Έλμας, που από βασικός έγινε περιφερειακός, όμως αποτελεί τον τρίτο σκόρερ με έξι γκολ και τον έβδομο σε ασίστ με τρεις στη Serie A.

Ίρβινγκ Λοσάνο, Ματέο Πολιτάνο, Τζιάκομο Ρασπαντόρι πλαισίωναν τους Όσιμεν - Κβαρατσχέλια στα δεξιά ή τους αντικαθιστούσαν όταν δεν ήταν διαθέσιμοι οι δύο αστέρες της επίθεσης και το πιο βασικό είναι ότι δεν ανάγκαζαν τον Σπαλέτι να ξεφύγει από τις ιδέες του, με συνέπεια η Νάπολι να λειτουργεί ως μια καλολαδωμένη μηχανή.

Τα τρικ που έκαναν τη διαφορά

Την περσινή σεζόν, η Νάπολι με ίδιο προπονητή, ίδια βασική ενδεκάδα κατά τα 9/11 και τους Ινσίνιε και Κουλιμπαλί αντί των Κβαρατσχέλια και Κιμ, τερμάτισε στους 79 βαθμούς, επτά πίσω από την πρωταθλήτρια Μίλαν. Η φετινή Νάπολι έχει φτάσει ήδη στους 80 βαθμούς και απομένουν πέντε παιχνίδια. Τι μπορεί να άλλαξε, πέραν της αδιαμφισβήτητης πτώσης της απόδοσης των δύο ομάδων του Μιλάνου;

Όχι πολλά, είναι η απάντηση. Ο Σπαλέτι διατήρησε αυτό το τύποις 4-3-3, που μεταλλάσσεται συχνά με τον Λομπότκα πολλές φορές να γυρίζει ως τρίτος στόπερ για να προσελκύει τους αντιπάλους επιθετικούς και τα δύο μπακ (Μάριο Ρούι και Ματία Ολιβέρα από τα αριστερά, Ντι Λορέντζο από δεξιά) να είναι αρκετά επιθετικά και να πλαισιώνουν μέσους κι ενίοτε επιθετικούς.

Μαζί με τον Πιοτρ Ζιελίνσκι και τον Ζαμπό Ανγκισά, η Νάπολι διαθέτει μια τριπλέτα βασικών κεντρικών μέσων για όλες τις δουλειές και μαζί τους κατάλληλους αναπληρωματικούς στα πρόσωπα των Έλμας, Τανγκί Εντομπελέ και Ντιέγκο Ντέμε. Όταν κάποιος είχε πρόβλημα τραυματισμού ή τιμωρίας, τότε ο Σπαλέτι δεν χρειαζόταν να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον χώρο.

Ο Λουτσιάνο Σπαλέτι στην αναμέτρηση της Νάπολι με την Ίντερ © 2021 ANTONIO CALANNI / AP IMAGES

Με την επίθεση, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο Όσιμεν ήταν ο άνθρωπος που έψαχναν όλοι με κοντινές ή μακρινές μπαλιές, αφού γνώριζαν εκ των προτέρων ότι ο Νιγηριανός επιθετικός κάνει διαρκώς κινήσεις στα "τυφλά" σημεία της αντίπαλης άμυνας. Στις -σχετικά λίγες σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια- στιγμές που δεν ήταν διαθέσιμος λόγω τραυματισμού, ο Σπαλέτι θυμήθηκε τα χρόνια του στη Ρόμα, όταν είχε επαναφέρει στο προσκήνιο το 4-6-0, με τον Φραντσέσκο Τότι ως "ψευδοεννιάρι".

Ο Ρασπαντόρι συνήθως έπαιζε αυτόν τον ρόλο και στερούσε από τον αντίπαλο προπονητή κάποιο σημείο αναφοράς την επίθεση της Νάπολι. Όσοι αμυντικοί έκαναν το... λάθος να τον ακολουθήσουν μακριά από την περιοχή, έβλεπαν ακραίους όπως οι Λοσάνο, Πολιτάνο, Κβαρατσχέλια ή ακόμα και τον Ζιελίνσκι από πιο πίσω να γεμίζουν αυτά τα κενά στην περιοχή.

Την ίδια στιγμή, ο Κβαρατσχέλια με τη συνέπειά του να βρίσκει χώρους ανάμεσα στις γραμμές και να συγκλίνει προς το κέντρο, βγάζοντας πάσες και με τα δύο πόδια, γιγάντωνε το απρόβλεπτο που είχαν να αντιμετωπίσουν οι αντίπαλες άμυνες.

Η εντολή του Σπαλέτι δε, σε μία Ιταλία όπου η διάταξη 3-5-2 δίνει και παίρνει, ήταν η υπερφόρτωση μιας πλευράς και η γρήγορη αλλαγή στην αφύλακτη. Όσες ομάδες είχαν επιθετικογενείς παίκτες που δεν μαρκάρουν και πολύ "στενό" 3-5-2, πλήρωσαν ακριβά τα κενά που άφηναν είτε στο ένα άκρο είτε στο άλλο, με τους δύο μπακ της Νάπολι που ανέβαιναν ή με τον Όσιμεν που έβγαινε στα άκρα για να πάρει πάσα ως αμαρκάριστος.

Η φετινή Νάπολι έχει τους εργάτες για να αμύνεται διαρκώς, αλλά επιτίθεται και από παντού, με συνέπεια στις πρώτες δέκα αγωνιστικές να έχει 13 διαφορετικούς σκόρερ.

Ένα ποδόσφαιρο που με μια πρώτη ματιά μοιάζει άναρχο, αφού μπορεί να ανέβει οποιοδήποτε ακραίο μπακ, οποιοσδήποτε από τους τρεις κεντρικούς μέσους, ο ένας εξτρέμ ουσιαστικά να έχει ρόλο δεκαριού, ο σέντερ φορ να παίζει τόσο στο κουτί όσο και στην κόντρα, όμως όλα γίνονται με βάση ένα καλά οργανωμένο σχέδιο που προκύπτει από τις ιδέες του Σπαλέτι.

Ο 64χρονος τεχνικός δεν διαθέτει τον εγωισμό να απαιτεί από τον αντίπαλο να προσαρμοστεί στην ομάδα του. Εκείνος προσαρμόζει τα επί μέρους πλάνα πάνω στο 4-3-3 που χρησιμοποιεί, με γνώμονα το να βρίσκει τον κενό χώρο στη διάταξη του αντιπάλου.

Η ελευθερία προς τους παίκτες του είναι αυταπόδεικτη, τα ρίσκα που παίρνουν είναι πολλά, όμως τα περισσότερα έχουν θετικό πρόσημο. Όταν δεν συμβαίνει αυτό, δεν τίθεται ζήτημα, αφού ένα... σμήνος από Ναπολιτάνους σπεύδουν για να διορθώσουν το λάθος. Οι Όσιμεν, Κβαρατσχέλια και Ζαμπό Ανγκισά βρίσκονται στο top-20 των παικτών που έχουν χάσει την μπάλα πιο πολλές φορές στη φετινή Serie A, η Νάπολι είναι η ομάδα που έχει ανακτήσει κατοχή πιο πολλές φορές από κάθε άλλη στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου.

Η πορεία προς τον τίτλο

Την περσινή σεζόν η Νάπολι έκανε σερί οκτώ νικών στην εκκίνηση, ωστόσο όταν έχασε τον Όσιμεν την πήρε η κάτω βόλτα. Φέτος, ήταν ακόμα πιο καταιγιστική, φτάνοντας τις 13 νίκες στις πρώτες 15 αγωνιστικές. Σε αυτήν την πορεία περιλαμβάνονται εκτός έδρας νίκες κόντρα σε Λάτσιο, Μίλαν, Ρόμα και Αταλάντα, σκοντάφτοντας μόνο στην έδρα της Φιορεντίνα (0-0) και φέρνοντας αμέσως μετά αναπάντεχο 1-1 με τη Λέτσε στο "Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα". Κι όλα αυτά παρότι έχασε τον Όσιμεν για περίπου ένα μήνα μεταξύ Σεπτεμβρίου κι Οκτωβρίου.

Τέτοια εκκίνηση είχε κάνει μόνο μία ομάδα στο παρελθόν, η Γιουβέντους, σε τέσσερις σεζόν, κατακτώντας το πρωτάθλημα σε όλες τις περιπτώσεις (η μία φορά ήταν το 2005-2006, όταν ο τίτλος αφαιρέθηκε λόγω Calciopoli και απονεμήθηκε στην Ίντερ).

Η 15η αγωνιστική ήταν κι η τελευταία μέχρι τη διακοπή για το Παγκόσμιο Κύπελλο 2022. Το καλοδεχούμενο για τον Σπαλέτι Μουντιάλ, την ώρα που οι περισσότερες ομάδες στον υπόλοιπο κόσμο ήταν στα... κάγκελα γι' αυτήν τη διακοπή και δη εκείνες που είχαν το μομέντουμ.

"Θα ξεκουραστούν οι παίκτες μου", σημείωνε ο Ιταλός τεχνικός, αφού μόλις πέντε άτομα από το ρόστερ του έπρεπε να ταξιδέψουν στο Κατάρ και σε αυτό το γκρουπ δεν ανήκαν οι δύο αστέρες, Όσιμεν και Κβαρατσχέλια.

Η πράξη τον δικαίωσε. Αν και το πρώτο παιχνίδι έπειτα από την επανέναρξη της σεζόν κατέληξε σε ήττα από την Ίντερ με 1-0 στο Μιλάνο, ακολούθησαν οκτώ σερί νίκες, με 21 γκολ υπέρ και μόλις δύο κατά. Η πιο σπουδαία νίκη εξ αυτών ήταν κι η νίκη δήλωση τίτλου που πέτυχε κόντρα στη Γιουβέντους, στο πρώτο ντέρμπι της σεζόν στην έδρα της.

Οι "μπιανκονέρι" προέρχονταν από οκτώ σερί νίκες χωρίς να δεχθούν γκολ χάρη στο 3-5-2 που υιοθέτησε ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι έπειτα από την κακή εκκίνηση, όμως οι παίκτες της Νάπολι είπαν... ευχαριστώ για τη βραδιά της 13ης Ιανουαρίου. Η Γιουβέντους είχε την ευκαιρία να μειώσει στους τέσσερις τους βαθμούς της διαφοράς από την πρωτοπόρο, αλλά έφυγε με το επιβλητικό 5-1 από τη Νάπολη, με τους "παρτενοπέι" να κάνουν την καλύτερη εμφάνιση της σεζόν και ουσιαστικά να διώχνουν κάθε αμφιβολία για το αν φέτος θα είναι η σεζόν τους.

"Γιατί να μετράει; Μη με παρεξηγήσετε, αλλά η Νάπολι το έχει κατακτήσει. Είναι εκεί, είναι δικό της και το αξίζει. Είναι η πιο δυνατή ομάδα", έλεγε ο Ζοζέ Μουρίνιο πριν από τον αγώνα των "παρτενοπέι" με τη Ρόμα του στα τέλη Ιανουαρίου (όπου η Νάπολι νίκησε 2-1) και όχι επειδή έπαιζε κάποιο από τα συνηθισμένα του mind games, έχοντας αποθεώσει λίγες ημέρες νωρίτερα τον Σπαλέτι σε ζωντανή σύνδεση στην ιταλική τηλεόραση.

Παράλληλα, η Νάπολι είχε κυριαρχήσει και στον όμιλό της στο Champions League στο 1ο μισό της σεζόν, διαλύοντας στην πορεία και τη Λίβερπουλ. Μοναδικό μελανό σημείο το Coppa Italia, όπου (με 10 αλλαγές στο βασικό σχήμα) αποκλείστηκε στα πέναλτι από την -τότε- ουραγό της Serie A, Κρεμονέζε και μάλιστα εντός έδρας.

Μέχρι τον Μάρτιο, η διαφορά από τη 2η θέση είχε ξεπεράσει και τους 20 πόντους. Η κατάκτηση του σκουντέτο ήταν απλά θέμα χρόνου. Το βλέμμα στράφηκε στον τραυματισμό του Όσιμεν, τον οποίο διαδέχθηκε εκείνος του Ρασπαντόρι και του Σιμεόνε, ξεγυμνώνοντας την επίθεση της Νάπολι.

Η εντός έδρας από τη Λάτσιο δεν προκαλούσε πρόβλημα. Οι -τυπικά- διώκτριες ομάδες δεν μπορούσαν να κάνουν σερί νικών για να την κυνηγήσουν. Ο μεγάλος πονοκέφαλος πλέον αφορούσε τα προημιτελικά του Champions League και τα εξωαγωνιστικά.

Η κόντρα τιφόζι - Ντε Λαουρέντις

Οι φίλοι της Νάπολι και δη οι οργανωμένοι, όντες σε χρόνια κόντρα με τον Ντε Λαουρέντις, αντέδρασαν με διάφορους τρόπους στην προσπάθεια του ιδιοκτήτη της ομάδας να περιορίσει την ισχύ τους. Οι τιφόζι υπέκειντο πλέον σε αυστηρούς ελέγχους και δεν μπορούσαν να βάζουν βεγγαλικά στο γήπεδο. Τα πανό τους συνήθως περνούσαν από... λογοκρισία και τα περισσότερα δεν επιτρέπονταν να τα κρεμάσουν. Οι τιμές των εισιτηρίων αυξήθηκαν, όπως και τα έγγραφα που χρειάζονταν για να αγοράσει κάποιος ένα εισιτήριο.

Τα νέα δεδομένα γύρισαν μπούμερανγκ. Ο Ντε Λαουρέντις χρειάστηκε αστυνομική παρουσία για να κυκλοφορεί στην πόλη, αφού δέχθηκε απειλές θανάτου. Οι οργανωμένοι αποφάσισαν να παραμείνουν σιωπηλοί στο εντός έδρας ντέρμπι με τη Μίλαν για το πρωτάθλημα, στο οποίο είδαν την ομάδα τους να συντρίβεται με 0-4.

Δέκα ημέρες αργότερα, η Μίλαν νίκησε ξανά τη Νάπολι, στο "Τζιουζέπε Μεάτσα" αυτήν τη φορά για τα προημιτελικά του Champions League. "Το να βλέπω το 'Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα' έτσι για μια ομάδα που κερδίζει το πρωτάθλημα έπειτα από 33 χρόνια είναι κάτι που ποτέ δεν θα το καταλάβω. Αν συμβεί ξανά, θα παραιτηθώ από τον πάγκο και θα φύγω", δήλωσε ο Σπαλέτι εν όψει του δεύτερου αγώνα.

Δύο ημέρες αργότερα, ο Ντε Λαουρέντις συναντήθηκε με τους επικεφαλής των ultras της Νάπολι και φαίνεται πως επήλθε συμβιβασμός. Με παρέμβαση και του υπουργού εσωτερικών της Ιταλίας, Ματέο Πιαντέντόζι, οι δύο πλευρές έκαναν ανακωχή, με τους φιλάθλους να επιστρέφουν στην ενίσχυση της ομάδας και τον Ντε Λαουρέντις να χαλαρώνει τα μέτρα κυρίως των ελέγχων στο γήπεδο. "Είμαστε η Νάπολι. Ο πρόεδρος και οι φίλαθλοι ενωμένοι για τη νίκη", έγραφε ένα tweet του Ντε Λαουρέντις, που συνόδευε μια φωτογραφία του αγκαλιά με τους τιφόζι.

Το εντός έδρας 0-0 με τη Βερόνα την ίδια μέρα δεν είχε σημασία. Όντως, οι φίλαθλοι άρχισαν να δημιουργούν ξανά καυτή ατμόσφαιρα στο γήπεδο και μπορεί τελικά να μην άλλαξε κάτι κι η Μίλαν να απέκλεισε τη Νάπολι τρεις ημέρες μετά, όμως το τσεκούρι είχε θαφτεί.

Στο επόμενο παιχνίδι, οι "παρτενοπέι" νίκησαν για δεύτερη φορά τη Γιουβέντους, σε ένα συγκλονιστικό ντέρμπι που κρίθηκε στο 90+3' από γκολ του Ρασπαντόρι. Αν και 2:40 τα ξημερώματα, περίπου 10.000 φίλαθλοι είχαν συγκεντρωθεί στο αεροδρόμιο του Καποντικίνο για να αποθεώσουν τους θριαμβευτές. Οι παίκτες βγήκαν από την οροφή του πούλμαν που τους μετέφερε στα αυτοκίνητά τους και φώναζαν συνθήματα, κάτω από έναν ουρανό γεμάτο βεγγαλικά. Θύμιζε φιέστα τίτλου κι ας μην ήταν.

Αυτή θα μπορούσε να έρθει την επόμενη αγωνιστική, στο εντός έδρας παιχνίδι με τη Σαλερνιτάνα. Το γκολ του Ολιβέρα έδωσε το σύνθημα για το πάρτι, όμως ο Μπουλαγέ Ντιά το καταπάτησε λίγο αργότερα, ισοφαρίζοντας σε 1-1. Η στέψη πήρε παράταση, αλλά οι Ναπολιτάνοι δεν είχαν πρόβλημα. Εξασφάλισαν άλλη μια μέρα γιορτής. Όπως πλημμύρισαν τους δρόμους την περασμένη Κυριακή, το ίδιο έκαναν και την Πέμπτη.

Οι φίλοι της Νάπολι γέμισαν δύο στάδια, την "Ντάτσια Αρένα" όπου οι "παρτενοπέι" θα αντιμετώπιζαν την Ουντινέζε και το "Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα", όπου θα παρακολουθούσαν από γιγαντοθόνη το παιχνίδι. Πάλι "πάγωσαν", αλλά προσωρινά, αφού η ισοφάριση του Όσιμεν στο 2ο μέρος τους έδωσε το σκουντέτο που περίμεναν για 33 χρόνια.

Οι απόγονοι του Μαραντόνα

Όλα ήταν με το μέρος της Νάπολι. Ακόμα και οι οιωνοί. Η ομάδα που αντιμετώπισαν για να εξασφαλίσουν μαθηματικά το σκουντέτο είναι η ομάδα στην οποία έκανε το όνομά του ο Σπαλέτι, η Ουντινέζε. Η ομάδα από την οποία ξέφυγαν βαθμολογικά, η Λάτσιο, είναι η ομάδα που προπονεί ο Μαουρίτσιο Σάρι, ο τεχνικός που τους οδήγησε σε ρεκόρ πόντων το 2017-2018 με 91, αλλά δεν κατάφερε να τους οδηγήσει στον τίτλο (η Γιουβέντους συγκέντρωσε 95).

Η φετινή σεζόν ήταν εξ αρχής διαφορετική. Η αύρα στην πόλη προοικονομούσε για μεγάλα πράγματα. Τα παιδιά που κουρεύονταν με ένα "Ν" να ξεχωρίζει στο πίσω μέρος του κεφαλιού, οι γονείς που από τον 1ο γύρο κιόλας βάφτιζαν τα παιδιά τους "Χβίτσα". Αυτές οι εικόνες είχαν πρωτοεμφανιστεί στα μέσα της δεκαετίας του '80 και δεν επαναλήφθηκαν συχνά αργότερα.

Ακόμα και οι μακάβριες στιγμές οδηγούσαν στις αναπόφευκτες συγκρίσεις. "Και δεν ξέρουν τι χάνουν". Το μήνυμα αυτό γράφτηκε σε πανό που κρεμάστηκε σε νεκροταφείο την εποχή που ο Μαραντόνα μάγευε στην πόλη. Επανήλθε την Πέμπτη, στους πανηγυρισμούς για το τρίτο πρωτάθλημα της ομάδας.

Η Νάπολη πάντα θα είναι μια πόλη στην οποία βασιλεύει η μορφή του "Ντιεγκίτο", νεκρού ή ζωντανού, τρισδιάστατου ή ως κολοσσιαίο mural σε κάποιο κτίριο. Το καμάρι της πόλης όμως, η Νάπολι, απέδειξε ότι μπορεί να ζήσει αγωνιστικά και χωρίς το φάντασμα του Μαραντόνα. Μπορεί να πάρει πρωτάθλημα και χωρίς εκείνον στο ρόστερ, με τον μοναδικό Αργεντινό της, τον Σιμεόνε, να έχει περιφερειακό ρόλο.

Ο Μαραντόνα αποτελεί την πιο έντονη και συνάμα γλυκιά ανάμνηση για την ομάδα. Το παρελθόν που σφυρηλάτησε το παρόν. Γι' αυτό και μέσω της ονομασίας του γηπέδου, θα είναι πάντα κοντά σε κάθε επιτυχία της Νάπολι, που αποδείχθηκε ότι μπορεί να έρθει και χωρίς εκείνον, αλλά εξαιτίας εκείνου.