Η Μαριαλένα Πασχίδη στο SPORT24: "Ακόμα με ρωτούν τι είναι οφσάιντ, θέλει δεύτερο στομάχι να είσαι γυναίκα μάνατζερ στην Ελλάδα"

1 year ago 62

Η νοοτροπία του Έλληνα, τα υποτιμητικά σχόλια που έχει δεχθεί στον χώρο του ποδοσφαίρου λόγω του φύλου της, οι απειλές τα ταμπού και οι προκαταλήψεις που είναι βαθιά ριζωμένα στην ελληνική κοινωνία, αλλά και το πείσμα, η συνεχής εξέλιξη κι εκπαίδευση που είναι η "ασπίδα" και το "αλεξίσφαιρο" απέναντι στα "χαλασμένα" μυαλά. Η Μαριαλένα Πασχίδη, μάνατζερ ποδοσφαιριστών, μίλησε στο SPORT24 για όλα όσα έχει συναντήσει στη μέχρι τώρα καριέρα της.

"Γυναίκα μάνατζερ; Τι ξέρει αυτή από ποδόσφαιρο; Για πες, τι είναι το οφσάιντ; Πήγαινε καλύτερα να πλύνεις κανένα πιάτο".

Ρατσιστικό; Ναι. Σεξιστικό; Σίγουρα. Ταμπού; Μεγάλο.

Κι όμως, το 2023 υπάρχουν ακόμα άνθρωποι εκεί έξω που θα κοιτάξουν με δυσπιστία, ίσως και με έκπληξη ακόμα, μία γυναίκα στον χώρο του αθλητισμού. Πόσο μάλλον, όταν το αυτί τους δεν είναι "εξοικειωμένο" να ακούει τη λέξη "γυναίκα" να συνοδεύει τη λέξη "μάνατζερ".

Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τι κάνει και τι πιστεύει ο καθένας. Γιατί δεν πολύ έχει και σημασία. Αυτό ακριβώς θεωρεί κι η Μαριαλένα Πασχίδη, η οποία ήξερε από κούνια ότι εκείνη και το ποδόσφαιρο πάνε μαζί.

Συνέντευξη στη Μαρία Κουβέλη

Αυτό που δεν γνώριζε βέβαια, είναι το ποιος θα είναι ο ρόλος της στον χώρο αυτό. Τον βρήκε όμως, τον δρόμο της. Νωρίς. Δεν ήταν εύκολος, ούτε στρωμένος με ροδοπέταλα κι εξακολουθεί να μην είναι.

Η Μαριαλένα Πασχίδη με τη συντάκτρια του SPORT24, Μαρία Κουβέλη

Αλλά στην τελική και τι είναι εύκολο; Η ίδια η ζωή είναι μία περίπλοκη περιπέτεια. Άκουσε πολλές φορές σχόλια που δεν αρμόζουν, σχόλια που θα έπρεπε να κάνουν αυτούς τους κάποιους που τα είπαν να αναρωτηθούν για τον ίδιο τους τον εαυτό, απειλές που δεν τη λύγισαν, δεν την πτόησαν.

Δεν την ενοχλούν κι αυτό γιατί η ίδια γνωρίζει καλά το ποια είναι. Όχι, δεν πρόκειται για έπαρση, αυτογνωσία λέγεται.

Οι περισσότεροι την έμαθαν από τη μεταγραφή του Κέιν Γούλερι που έκανε φέτος στον Ιωνικό. Η ίδια συνεργάζεται κυρίως με ξένους παίκτες κι αυτό είναι δική της επιλογή.

Αλλά ήρθε η στιγμή μιλήσει η Μαριαλένα...

Η Μαριαλένα Πασχίδη κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στο SPORT24

"Ασχολούμουν από πάντα με το ποδόσφαιρο, από εκείνη την ηλικία που δεν συνειδητοποιείς ακριβώς τι κάνεις ή τι σου αρέσει, αλλά είναι εντελώς έμφυτο. Δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο ερέθισμα, δεν είχα δηλαδή έναν μπαμπά που να είναι πρώην ποδοσφαιριστής ή προπονητής.

Τον παρακαλούσα να με πάει γήπεδο από τα 3-4 μου και με πήγε στα 15 μετά από επικούς καυγάδες. Νομίζω ότι η αγάπη για το ποδόσφαιρο είναι στο DNA μου, οπότε δεν χρειάστηκε ποτέ να αγχωθώ ή να ψαχτώ για το τι θέλω να κάνω.

Ακόμα και τώρα αν σηκώσω το τηλέφωνο με παρακαλούν να αλλάξω επάγγελμα

Αυτό ήταν το καλό κομμάτι. Με δυσκόλεψε όμως, γιατί οι γονείς μου ήταν πάντα πολύ αποθαρρυντικοί σ’ όλο αυτό. Κι εντάξει βλέπεις ότι είναι ένας ανδροκρατούμενος χώρος, ένας χώρος που δεν υπάρχουν γυναίκες στο συγκεκριμένο επάγγελμα.

Νομίζω πως ακόμα και τώρα αν σηκώσω το τηλέφωνο με παρακαλούν να αλλάξω επάγγελμα, θα μου πουν "φύγε από εκεί, κάνε κάτι άλλο". Το καταλαβαίνω, κι εγώ αν είχα μία κόρη δεν θα της έλεγα "πήγαινε πέσε με τα μπούνια στο ποδόσφαιρο". Αλλά είναι που δεν έχεις δει πιο αντιδραστικό άνθρωπο, γιατί τελικά δικιά σου είναι η ζωή.

Η Μαριαλένα Πασχίδη στη φωτογράφιση για το SPORT24

Ξεκίνησα στα 18, σπούδασα αθλητική δημοσιογραφία κι αρχικά νόμιζα ότι θα πήγαινα προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν μπορώ να πω ότι ο χώρος με ενθουσίασε, ούτε ότι είναι δίκαιος, οπότε κατάλαβα πως δεν μου ταιριάζει.

Έφυγα για σπουδές έξω, οι οποίες ήταν κι αυτές που "κλείδωσαν" την επιλογή μου. Πάντα ήξερα ότι θα είμαι στον χώρο του ποδοσφαίρου, από ποια θέση δεν γνώριζα. Το πρώτο μεταπτυχιακό ήταν Sport Business Management.

Δεν ήταν καθόλου εύκολο στην αρχή κι εξακολουθεί να μην είναι. Το γεγονός ότι γίνονται 1-2 μεταγραφές που ακούγονται και σε μαθαίνει περισσότερο ο κόσμος δεν σημαίνει ότι ξαφνικά τα προβλήματα λύθηκαν.

Αν τα όνειρά σου δεν σε τρομάζουν ή δεν νιώθεις λίγο άβολα να τα μοιραστείς με τους άλλους δεν έχει νόημα. Αλλά πρέπει να δουλεύεις, όσο κι αν το έχει κανείς, το οτιδήποτε, αν δεν προσπαθείς να βελτιώνεσαι και να εξελίσσεσαι διαρκώς δεν μπορείς να φτάσεις το ταβάνι σου.

Η μεταγραφή στη Super League σίγουρα ήταν ένα boost, γιατί ο Ιωνικός είναι μία τεράστια ομάδα. Ο Γούλερι θεωρώ πως είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στη Super League, ανεξάρτητα από το ότι έχει τραυματιστεί κι απέχει.

Με δυσκολεύει η νοοτροπία των γονιών, αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα πρέπει να έχουμε εκατοντάδες Μέσι

Οπότε είμαι πολύ χαρούμενη και για την ομάδα με την οποία συνεργάστηκα, αλλά και τον παίκτη και τα χαρακτηριστικά του.

Οι περισσότεροι αθλητές που συνεργάζομαι είναι ξένοι και μπορώ να πω πως το επιλέγω, γιατί με δυσκολεύει πάρα πολύ η νοοτροπία των Ελλήνων, με δυσκολεύει η νοοτροπία των γονιών. Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα πρέπει να έχουμε εκατοντάδες Μέσι.

Είναι κυρίως αυτή η νοοτροπία του Έλληνα ότι τα ξέρει όλα. Ο μέσος Έλληνας είναι και προπονητής, λίγο γυμναστής, φυσικοθεραπευτής είναι και διαιτητής.

Όλο αυτό το πακέτο δυσκολεύει πάρα πολύ τη δουλειά μου, γιατί δεν είναι ξεκάθαρα τα όρια, αυτές οι νοητές γραμμές που πρέπει να υπάρχουν.

Ο μόνος λόγος που έχει χαλάσει συνεργασία μου είναι αυτός, είναι οι γονείς. Δεν αμφισβητεί κανείς την καλή πρόθεση του γονιού".

Η πιο συχνή ερώτηση

"Αν ξέρω τι είναι το οφσάιντ" κι ακολουθεί η ευχή "πήγαινε να πλύνεις κανένα πιάτο". Καμία σχέση με την κουλτούρα των ξένων, γι’ αυτό και συνεργάζομαι κυρίως με παίκτες που δεν είναι Έλληνες.

Δεν χρειάζεται να αποδείξεις πράγματα με τους ξένους, σε εμπιστεύονται, ενώ στην Ελλάδα ξεκινάς πάντα με ένα ερωτηματικό. "Ναι, αλλά ξέρει; Μπορεί; Μπορεί καλύτερα από έναν άντρα;"

Όταν έκανα τη μεταγραφή του Γούλερι στον Ιωνικό όλοι ασχολήθηκαν με το ότι είμαι γυναίκα

Η δυσπιστία, η προκατάληψη και τα ταμπού εξακολουθούν να υπάρχουν στην Ελλάδα το 2023, τουλάχιστον στο δικό μου επάγγελμα. Και πραγματικά, μηδενίζουν εντελώς το κομμάτι των σπουδών

Μου έκανε τρομερή εντύπωση με τη μεταγραφή του Γούλερι που δεν υπήρξε ένας που να πει ότι το σπούδασα, γιατί δεν περιορίστηκα στο management, έκανα αθλητικό νόμο, προπονητική κι ανάλυση συστημάτων, πρώτα απ’ όλα γιατί το λατρεύω όχι για να έχω να το λέω, αλλά κατ’ επέκταση γιατί προσπαθώ να θωρακίσω τον εαυτό μου και να είμαι όσο καλύτερη γίνεται στη δουλειά μου.

Πρώτα για μένα και μετά για τον άνθρωπο που έρχεται να συνεργαστεί μαζί μου. Το μηδένισαν αυτό. Όλοι ασχολήθηκαν με το ότι είμαι γυναίκα.

Ενόχληση θα μου προκαλέσει κάτι που θα στεναχωρήσει τους δικούς μου. Αυτά τα σχόλια τούς ενόχλησαν. Εμένα δεν μου προκαλεί κάποια ενόχληση, μου προκαλεί γέλιο. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι θα πεις για μένα, σιγουρέψου μόνο ότι θα πεις καλά το όνομά μου.

Με πήρε τηλέφωνο ένας μάνατζερ κι εκσφενδόνισε τις απειλές του

Υπήρξε σχόλιο που με έκανε να κλάψω. Ήταν από συνάδελφο, ο οποίος με απείλησε. Ήθελε να κάνει μεταγραφή σε μία ομάδα και σε εκείνη τη θέση πήγα εγώ τελικά αθλητή και απλώς σήκωσε το τηλέφωνο, εκσφενδόνισε τις απειλές του και όλα τα υποτιμητικά σχόλια που περιγράφουν το ποιόν του: "δεν θα ξανασταυρώσεις ποτέ μεταγραφή, θα φροντίσω εγώ να μην ξαναπεράσει παίκτης σου πουθενά, ξέρεις ποιος είμαι εγώ".

Εκείνη την ώρα δεν ασχολήθηκα καθόλου. Μετά που έκλεισα το τηλέφωνο κι αφού ηρέμησα έκλαψα, ξέσπασα και μου βγήκε. Εννοείται ότι το συζήτησα με τους γονείς μου. Και απλώς συνειδητοποιείς ότι τελικά στην Ελλάδα έτσι συνηθίζουν να συμπεριφέρονται.

Δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει αυτό ποτέ. Θα καμουφλαριστεί. Για να αλλάξει θα πρέπει πρώτα να αλλάξει ο τρόπος που σκεφτόμαστε και το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ κι ουσιαστικό.

Έχει συμβεί να με φλερτάρει πελάτης μου. Δεν έχει τύχει να σταματήσω συνεργασία γι’ αυτόν τον λόγο, έχω μάθει να βάζω τα όριά μου.

"Η πανέμορφη μάνατζερ", ο τίτλος που την αδικεί

"Είναι πολύ λίγο όλο αυτό. Υποβαθμίζει την είδηση, το γεγονός, αλλά αυτός ο τίτλος είναι που θα πάρει τα κλικ. Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο άρθρο με αυτόν τον τίτλο θυμάμαι ότι χτύπησε το τηλέφωνο κι ήταν η αδερφή μου έξαλλη: "Τι τίτλος είναι αυτός; Και γιατί σε υποτιμούν έτσι; Και είσαι πολλά περισσότερα από αυτό".

Καταλάβαινα τι λέει, αλλά έχω περάσει από τον χώρο της δημοσιογραφίας και ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Δεν μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο, δες εσύ πώς μπορείς να καλυτερέψεις πράγματα γύρω σου".

Ένα δεύτερο στομάχι παρακαλώ

"Θα ήθελα πολύ να συνεργάζομαι με γυναίκες. Θεωρώ ότι θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να καταλάβουμε η μία την άλλη και να συνεννοηθούμε με τα μάτια. Θα μου άρεσε μέσα από μία συνεργασία εγώ να ενθαρρύνω εκείνη ότι μπορεί να τα καταφέρει κι εκείνη αντίστοιχα εμένα.