Η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» στο Θέατρο Παλλάς

1 year ago 53

Tο αριστούργημα του ανανεωτή της όπερας, Christoph Willibald Gluck, η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» παρουσιάζεται στο Θέατρο Παλλάς στις 18 και 19 Μαρτίου από τον Δήμο Αθηναίων σε διοργάνωση του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), με μία διεθνούς εμβέλειας παραγωγή που αρχικά είχε προγραμματιστεί στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»*, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Olivier Descotes, στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την γέννηση της ντίβας του λυρικού τραγουδιού.

Η Ιφιγένεια εν Ταύροις έρχεται στο θέατρο Παλλάς

Ένα εξαιρετικό καστ διακεκριμένων λυρικών καλλιτεχνών, η Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και η Χορωδία Δήμου Αθηναίων θα παρουσιάσουν την όπερα που σφράγισε με την ερμηνεία της η Μαρία Κάλλας, υπό τη μουσική διεύθυνση του διεθνούς φήμης αρχιμουσικού, Γιώργου Πέτρου και την ανατρεπτική σκηνοθετική ματιά του Θάνου Παπακωνσταντίνου.

Με τα σκηνικά και κοστούμια της Νίκης Ψυχογιού, ο αρχαίος μύθος θα ζωντανέψει στη σκηνή του Παλλάς μέσα από την έντονα δραματική μουσική του Gluck, η οποία αποτυπώνει εύγλωττα την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων του δράματος. Στην παράσταση συμμετέχουν και οι σπουδαστές της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης.

Η όπερα «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του C.W. Gluck, βασισμένη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη

Μια εξωτική τοποθεσία, μια χαμένη αδελφή, ένας τρελός αδελφός, ανθρωποθυσία, αγωνία, κίνδυνος, θεϊκή παρέμβαση: αυτά τα χαρακτηριστικά σίγουρα συνθέτουν μια συναρπαστική τραγωδία. Η όπερα «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του C.W. Gluck, βασισμένη στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, αφηγείται το σημείο τομής και την κατάληξη των μύθων της Ιφιγένειας και του Ορέστη.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», Olivier Descotes σημειώνει πως: «Αν και η Κάλλας ερμήνευσε για μία και μοναδική φορά την "Ιφιγένεια εν Ταύροις" στην Σκάλα του Μιλάνο το 1957, η παράσταση αυτή υπήρξε ωστόσο μία λαμπρή στιγμή στην καριέρα της. Στο πλαίσιο των εορτασμών των 100 χρόνων από την γέννησή της, την τιμούμε με τον κατεξοχήν ελληνικό ρόλο που την ανέδειξε ως τραγωδό και την ταύτισε με το αριστούργημα του μεταρρυθμιστή Gluck. Το 1941, η Κάλλας έκανε την εμφάνισή της ως Βεατρίκη στο έργο “Boccaccio” του Franz von Suppé στο τότε κινηματοθέατρο Παλλάς και ένα χρόνο μετά επέστρεψε στο ιστορικό κτίριο για τη συμμετοχή της στο αφιέρωμα για τα 150 χρόνια από τη γέννηση του Rossini. Η ιστορία λέει ότι το 1941, το Εθνικό Θέατρο έπρεπε να κλείσει για λόγους ασφαλείας και ο θίασος τελικά μετακόμισε στο κινηματοθέατρο Παλλάς για την παραγωγή του “Boccaccio”. Σήμερα, η μεταφορά της "Ιφιγένειας εν Ταύροις" από το Θέατρο Ολύμπια, όπου έκανε το ντεμπούτο της, στο θέατρο Παλλάς, ένας χώρος όπου η μνήμη της είναι ακόμα παρούσα, ξαναζωντανεύει με διαφορετικό τρόπο την ιστορία».

Η“Ιφιγένεια εν Ταύροις” είναι το μεγαλύτερο μουσικό/δραματικό επίτευγμα του Gluck

Με τη σειρά του, ο διεθνούς ακτινοβολίας αρχιμουσικός, Γιώργος Πέτρου συμπληρώνει πως: «Η“Ιφιγένεια εν Ταύροις” είναι το μεγαλύτερο μουσικό/δραματικό επίτευγμα του Gluck και μια σημαντική κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές συνθετών. Η πυκνότητα της μουσικής δραματουργίας της, η βαθιά επινόηση και ο βαθύς συναισθηματικός αντίκτυπος στον ακροατή, αποτέλεσαν έμπνευση για συνθέτες, όπως ο Μότσαρτ, ο Χάυντν, ο Μπετόβεν και ακόμη και ο Βάγκνερ».

Η Ιφιγένεια εν Ταύροις παρουσιάζεται στις 18 και 19 Μαρτίου

Τέλος, ο σκηνοθέτης Θάνος Παπακωνσταντίνου καταλήγει λέγοντας πως: «Η όπερα ξεκινάει με μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές καταιγίδας στην παγκόσμια ιστορία του είδους. Στην έναρξη αυτή βρίσκεται συμπυκνωμένη ολόκληρη η δραματουργία της τραγωδίας αυτής: μια καταιγίδα που ησυχάζει. Πράγματι, στην σκηνική αφήγηση της παράστασής μας, όλα τα επιμέρους κομμάτια της σύνθεσης οδηγούνται από την ταραχή στην ηρεμία, από την αγριότητα στην εξημέρωση, από τον αρχικό ζόφο στο τελικό φως: η ξενιτεμένη Ιφιγένεια θα αναγνωρίσει στο πρόσωπο του παρ ολίγον θύματός της, τον αδελφό της Ορέστη. Ο φυγάς και κυνηγημένος από τις Ερινύες Ορέστης, θα βρει τη χαμένη αδελφή του και θα επιστρέψει μαζί της στην πατρίδα τους, καθαρός πια από το μίασμα του φόνου της μητέρας τους. Οι έφηβες πιστές της θεάς επιτελούν τη διάβαση προς την ενηλικίωσή τους. Η θρησκεία της θεάς Άρτεμης ξεπερνά το βάρβαρο στάδιο των ανθρωποθυσιών και επιτελεί τη διάβαση προς την εξημέρωσή της».