Η διπλωματία των Γλυπτών 

Kύριε διευθυντά
Η δήλωση της υπουργού Πολιτισμού του Ηνωμένου Βασιλείου επιβεβαιώνει την άποψη που συμμερίζομαι από την εποχή που χρημάτισα πρώτος πρόεδρος του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης (1995-2000) ότι το αίτημα και η διαπραγμάτευση για την επανένωση των Γλυπτών για να τελεσφορήσουν απαιτούν λεπτές διπλωματικές –και μυστικές– διαδικασίες ώστε να μην εμφανιστεί ότι το Βρετανικό Μουσείο και η βρετανική κυβέρνηση υπέκυψαν στην πίεση, πράγμα που θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου για παρόμοιες απειλητικές για αυτούς κινήσεις από πολλές πλευρές. Μια φιλική συμφωνία, που θα παρέκαμπτε νομικά ζητήματα και θα περιείχε ελληνική ανταπόδοση περιοδικού δανεισμού αγαλμάτων, ήταν και η φόρμουλα που είχε υιοθετήσει ο τότε αρχηγός του Εργατικού Κόμματος Νιλ Κίνοκ όπως έτυχε να μου εμπιστευτεί σε μια συναυλία για τον Μαντέλα το 1988 όταν εργαζόμουν στον ΟΗΕ. Ανάλογες προσεγγίσεις είχαν και υπουργοί Πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ, όπως και ο κ. Βενιζέλος, αλλά και ο Ζυλ Ντασσέν ο οποίος με πάθος αλλά και διπλωματικότητα προωθούσε τότε το όνειρο της Μελίνας Μερκούρη. Και είναι πολύ θετικό ότι η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να ασπάζεται αυτήν την προσέγγιση για την ευόδωση του πανεθνικού αιτήματος που βέβαια απαιτεί υπερκομματική αρωγή.