Home Cinema: Οι γυναίκες που κατατρόπωσαν τη μαφία

Σκηνή από τη σειρά του Disney+ «The Good Mothers».

The Good Mothers
ΘΡΙΛΕΡ (2023)
Δημιουργός: Στίβεν Μπούτσαρντ
Ερμηνείες: Σιμόνα Ντιστέφανο, Αλεσάντρα Ρόκα

Η πλατφόρμα του Disney+ μας φέρνει μια νέα μίνι σειρά, βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η οποία έκανε πρεμιέρα στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου. Βρισκόμαστε στον ιταλικό Νότο, εκεί όπου ακόμη και σήμερα η μαφία κάνει κουμάντο και διαμορφώνει ισορροπίες στις ζωές των ανθρώπων. Τρεις γυναίκες, κόρες και σύζυγοι μεγαλωμένες μέσα στους κόλπους των ίδιων των εγκληματικών οργανώσεων, θα αποφασίσουν να συνεργαστούν με μια ατρόμητη εισαγγελέα προκειμένου να βάλουν τέλος στον κύκλο του αίματος και στον μόνιμο φόβο που ορίζει την ύπαρξή τους.

Επιτυγχάνοντας να μας βάλει εξαρχής στην ατμόσφαιρα, η ιταλική σειρά θυμίζει αισθητικά –και όχι μόνον– επιτυχημένες ταινίες του είδους όπως τα «Γόμορρα» και «Dogman» του Ματέο Γκαρόνε, δίνοντας ωστόσο και λόγω του μέσου περισσότερο βάρος στους χαρακτήρες. Αυτοί, οι πρωταγωνιστικοί τουλάχιστον, είναι ως επί το πλείστον φυσικά γυναικείοι, οι οποίοι αναδύονται μέσα από ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον για να το καταστρέψουν.

Εδώ υπάρχει ακόμη μπόλικο σασπένς αλλά και καθαρή δράση, η οποία πάντως δεν μονοπωλεί τη διάρκεια των επεισοδίων. Και παρότι θα θέλαμε λίγο περισσότερο βάθος στην αφήγηση, το καλογραμμένο σενάριο και (κυρίως) οι ερμηνείες των πρωταγωνιστριών βοηθούν το σύνολο να φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο.

Τα μυστήρια του Ιερώνυμου Μπος ★★★
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2017)
Σκηνοθεσία: Χοσέ Λ. Λινάρες
Εμφανίζονται: Λουντοβίκο Εϊνάουντι, Ορχάν Παµούκ

Στιγμιότυπο από το ντοκιμαντέρ «Τα μυστήρια του Ιερώνυμου Μπος», που είναι διαθέσιμο στο Cinobo.

Από την πλατφόρμα του Cinobo επιλέγουμε ένα ντοκιμαντέρ του Χοσέ Λ. Λινάρες, ο οποίος εξερευνά με μοναδικό τρόπο τον διάσημο «Κήπο των Επίγειων Απολαύσεων» του Ιερώνυμου Μπος. Ο Ισπανός σκηνοθέτης αποκτά αποκλειστική πρόσβαση στον πίνακα, επιχειρώντας να μας βάλει λίγο βαθύτερα στον συναρπαστικό κόσμο του δημιουργού.

Με τη βοήθεια σπουδαίων μορφών όπως οι λογοτέχνες Σαλμάν Ρούσντι και Ορχάν Παμούκ, ο μουσικός Λουντοβίκο Εϊνάουντι, ο ηδονιστής φιλόσοφος Μισέλ Ονφρέ κ.ά., αλλά και ειδικών της ιστορίας της τέχνης, ο «Κήπος» σπάει σε κομμάτια και λεπτομέρειες, τα οποία παρουσιάζονται ξεχωριστά και ταυτόχρονα ως σύνολο, στη μορφή που τον συνέλαβε η φαντασία του καλλιτέχνη.

Με τη συνδρομή μάλιστα της τεχνολογίας, το έργο σκανάρεται ηλεκτρονικά προκειμένου να αποκαλυφθούν τα προσχέδια και οι φάσεις της δημιουργίας του. Και αν σε κάποιον άλλο καμβά αυτή η διαίρεση θα είχε μονάχα ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, εδώ προσθέτει αληθινό βάθος, καθώς ο θεατής ανακαλύπτει λίγο λίγο, σαν κυνήγι θησαυρού, τους μικρούς «πίνακες μέσα στον πίνακα».