Γιατί φοβόμαστε το «μετρήσιμο»;

Κύριε διευθυντά
Στις 10/2/2023, στις «Αιχμές» της «Καθημερινής», δημοσιεύθηκε ευστοχότατο άρθρο του εκλεκτού συνεργάτη της εφημερίδος κ. Σάκη Μουμτζή με τίτλο «Να μετράμε σωστά». Ο αρθρογράφος ξεκινάει με την αδιαμφισβήτητη διαπίστωση ότι «Είναι πασίδηλο πως το πολιτικό μας σύστημα έχει κακές σχέσεις με το μέτρημα» και ότι «σχεδόν όλες οι κοινωνικές ομάδες απεχθάνονται την αξιολόγηση, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια συγκεκριμένη μέτρηση της απόδοσής τους και του έργου που παράγουν»… «γιατί η ακριβής μέτρηση απαιτεί μέθοδο, σοβαρότητα, έλεγχο, επαλήθευση και λογοδοσία».

Αναμφισβήτητα ο κ. Μουμτζής έχει απόλυτα δίκιο στις επισημάνσεις του και οι μετρήσεις της αξιολόγησης των πεπραγμένων είναι απαραίτητες. Ομολογώ εκ προοιμίου, ότι ίσως θεωρηθεί υπερβολική η απαίτηση να «μετρηθούν» με στέρεη αριθμητική βάση τα υπάρχοντα, και τα «μέλλοντα» να γίνουν, δηλαδή να γίνει προγραμματισμός όχι με βάση τις ανάγκες της τοπικής «κοινωνίας» σε νοικιασμένες γκαρσονιέρες, καφετέριες, εστιατόρια κ.ο.κ. αλλά να καθορισθεί με βάση τον αριθμό των ασθενών, των φοιτώντων, των διαδίκων και των δικαστικών αποφάσεων, τις αποστάσεις κ.ο.κ., πόσα νοσοκομεία, σχολεία, ΑΕΙ, δικαστήρια χρειαζόμαστε και πού. Με την ίδια αδιάσειστη αριθμητική βάση να προσδιορίσουμε πόσους γιατρούς, μηχανικούς, νομικούς, τεχνικούς κ.λπ. χρειαζόμαστε και «αντέχουμε». Δεν το κάνουμε, διότι η υπάρχουσα ασάφεια μας βολεύει όλους, άρχοντες και αρχομένους, που εξυπηρετούν και εξυπηρετούνται επί ζημία όχι μόνον του ισολογισμού αλλά και της προόδου της χώρας.

Κλείνοντας ο κ. Μουμτζής αναφέρεται στον κ. Στ. Μάνο, «ο οποίος έχει καταστήσει σημαία του το μέτρημα». Υπάρχουν όμως και επιφανή προηγούμενα. Ο Γαλιλαίος (1564-1648) μας συμβούλεψε: «Μέτρησε ό,τι είναι μετρήσιμο και κάνε μετρήσιμο ό,τι δεν είναι».

Είναι η «βολική» επιλογή όλων μας να ξεχνάμε και το πολύ παλαιότερο Πυθαγόρειο (580-496 π.Χ.) «Πάντα κατ’ αριθμόν γίγνονται».