Γιάννης Αντετοκούνμπο, ένα τέρας ενσυναίσθησης και συμπερίληψης

Με πολλή σκέψη, μπόλικη διστακτικότητα και επιμένοντας ότι ξεφουρνίζω τη λέξη βάζοντας την σε εισαγωγικά, είπα χθες το βράδυ προτού αρχίσει ο αγώνας των Μπακς με τους Ράπτορς πως οι πρωταθλητές του 2019 είναι η πιο σιχαμένη ομάδα του ΝΒΑ!

Σιχαμένη ή «σιχαμένη», μετά ή άνευ εισαγωγικών, δεν έχει μεγάλη σημασία και τα σημεία στίξεως είναι εντελώς ανεπαίσθητα.

Οι Ράπτορς, ανεξαρτήτως της εκάστοτε κατάστασης και της φόρμας τους, είναι μια ομάδα που βγάζει τα συκώτια, τα πλεμόνια και όλα τα ζωτικά όργανα των αντιπάλων της και γι αυτό θεωρείται ανεπιθύμητη και επικηρυγμένη καθ’ άπασαν την επικράτειαν της λίγκας...

Ο Νικ Νερς παίζει με αρκετούς φόργουορντ, μπερδεύει τις θέσεις και τους ρόλους, χρησιμοποιεί συχνά... ινδιάνικες άμυνες (ζώνη η ακόμα και box-and-one 1-4) και μ’ αυτά και μ’ εκείνα οι λεγάμενοι φέρνουν όποιους βρίσκονται αντίκρυ τους στα όρια τους...

Εδώ ήρθαμε, όπως λέγαμε παλιά στο σινεμά, διότι πριν από λίγες ώρες έφεραν στα όρια τους κοτζάμ Αντετοκούνμπο!

Oι 55 πόντοι και το νούμερο 74

Αυτή τη φορά ο Γιάννης δεν έβαλε 55 πόντους, ώστε η προτεραία επίδοση του (στο ματς με τους Γουίζαρντς) να ταιριάζει στην επική πολεμική ταινία που γυρίστηκε το 1963 («55 days at Peking») με τον Τσάρλτον Ιστον, την Αβα Γκάρντνερ και τον Ντέιβιντ Νίβεν...

Το βράδυ της Τρίτης ο μορφονιός από τα Σεπόλια γύρισε τη δική του εκδοχή, με τίτλο «Οι 55 πόντοι στο Μιλγουόκι» και χθες το βράδυ το ξεχείλωσε έτι περαιτέρω και έγραψε το νούμερο 74...

Τόση ήταν η σούμα που προέκυψε από τους 30 πόντους, τα 21 ριμπάουντ, τις 10 ασίστ, τη μία τάπα και (μεταξύ μας, μη γίνει κουβέντα παραέξω) τα 12 λάθη!!!

Μα δώδεκα λάθη, βρε αγόρι μου, δώδεκα λάθη;

Είναι πολλά αυτά τα 12 λάθη, με τα οποία ξεπέρασε το ρεκόρ του (με εννέα, τρεις φορές), δεν λέω...

Αλλά στον αντίποδα είναι πολλά τα 21 ριμπάουντ, δυο λιγότερα από το απόλυτο ρεκόρ του σε αυτές τις δέκα σεζόν στο NBA (23), που μάλιστα το είχε πετύχει πάλι εναντίον των... ακατονόμαστων στη σειρά των τελικών της Ανατολής του 2019.

Στο τέλος της ημέρας, ο λογαριασμός δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος: μέσα σε 24 ώρες και σε 77 λεπτά παρουσίας στο παρκέ ο Γιάννης «έγραψε» 85 πόντους, 31 ριμπάουντ, 17 ασίστ, δυο κλεψίματα, μία τάπα 17 λάθη και επτά φάουλ.

Η κακοποίηση του μπάσκετ

Σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο οι δυο ομάδες ήταν να τις κλαιν’ οι ρέγκες!

Στη λήξη της πρώτης περιόδου αποτυπώθηκε το 13-12 που ισοφάρισε το 14-11 των Μπλέιζερς με τους Πίστονς στις 30 Μαρτίου του 2019, αλλά υστερεί έναντι του 10-9 των Νετς με τους Μπλέιζερς στις 28 Νοεμβρίου του 2004.

Οι Ράπτορς εκκίνησαν με 0/15 σουτ και χρειάσθηκαν 13 αποτυχημένες απόπειρες μέχρι να βάλουν το πρώτο τρίποντο τους για να τελειώσουν το ματς με 9/46 από τα 7μ.25 και ποσοστό 32.8% εντός παιδιάς.

Ούτε βαλσαμωμένο πουλί δεν πετύχαιναν!

Στην αντίπερα όχθη οι Μπακς σούταραν με ποσοστό 39.8%, κατέβασαν 73 ριμπάουντ (απέναντι στα 47 των γηπεδούχων), αλλά υπέπεσαν σε 25 λάθη εκ των οποίων τα τέσσερα στα ύστερα της κανονικής διάρκειας του θρίλερ (Αντετοκούνμπο, Κόνατον, Αλεν, Πόρτις) σε συνδυασμό με τα δυο μαζεμένα τρίποντα του Γκάρι Τρεντ τους οδήγησαν στην παράταση.

Το quadruple-double figure

Ο Γιάννης πέτυχε το 33ο triple-double της καριέρας του και το πρώτο δικό του quadruple-double figure, συμπεριλαμβανομένων και των λαθών!

Μιας και το ‘φερε η κουβέντα, στην ιστορία του ΝΒΑ έχουν επιτευχθεί μονάχα τέσσερα κανονικά quadruple-double figures: το πρώτο από τον συχωρεμένο Νέιτ Θέρμοντ στις 18 Οκτωβρίου 1974 (Μπουλς-Χοκς, 22-14-13-12τ.), το δεύτερο από τον Αλβιν Ρόμπερτσον στις 18 Φεβρουαρίου 1986 (Σπερς-Σανς, 20-11-10-10κλ.), το τρίτο από τον Χακίμ Ολάζουον στις 29 Μαρτίου του 1990 (Ρόκετς-Μπακς, 18-16-10-11τ.) και το τέταρτο από τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον στις 17 Φεβρουαρίου του 1994 (Σπερς-Πίστονς, 34-10-10-10τ.).

Χθες ο Γιάννης τα έκανε όλα...

Τα πάντα όλα!

Σκόραρε με τρίποντο, με κάρφωμα, με spin move, με λέι απ, με turn around, με midrange και δεν συμμαζεύεται...

Κατέβασε ριμπάουντ πηδώντας στο Θεό ή με τα πόδια κολλημένα στο παρκέ...

Έκανε επίσης ποικίλα λάθη, μεταξύ αυτών και δυο επιθετικά φάουλ...

Η ασίστ για το «Άριστα 10»!

Στο ψητό τώρα: ο Γιάννης μοίρασε 10 ασίστ και η ακροτελεύτια από δαύτες ήταν όλα τα λεφτά!

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η δέκατη ασίστ του, με την οποία κατοχύρωσε το triple-double figure, θα έκανε τον δάσκαλο του στο σχολείο των Σεπολίων να του βάλει «Άριστα 10»!

Αυτή η ασίστ υπήρξε όντως ένα χάρμα οφθαλμών που χρειαζόταν κιόλας διότι σε όλο το πρώτο ημίχρονο είχαν πονέσει τα δόλια τα ματάκια μας!

Αυτή η ασίστ έγινε εντέλει το παυσίπονο και κυρίως το βάλσαμο των Μπακς, αναδεικνύοντας έτι περαιτέρω τη μεγαλοσύνη του Αντετοκούνμπο.

Το μεγαλύτερο και το σπουδαιότερο σουτ της βραδιάς (με το οποίο γράφτηκε το τελικό 101-104) το μπουμπούνισε και το έβαλε ακροβολισμένος στη γωνία ο Γκρέισον Αλεν επιβεβαιώνοντας την αρχή του αιτίου και του αιτιατού.

Το αιτιατό ήταν το τρίποντο της νίκης, όσο για το αίτιο αυτό το γέννησε με την ιδιοφυή και αλτρουιστική κίνηση του ο Γιάννης!

Η ενσυναίσθηση και η συμπερίληψη

Εάν ήταν εγωίσταρος του κερατά και δεν διέθετε... ενσυναίσθηση και συμπερίληψη, θα επιδίωκε έναντι οποιουδήποτε κόστους και ρίσκου να γίνει ο ήρωας της βραδιάς, ωστόσο ενστικτωδώς συνειδητοποίησε ότι ο clutch player ενός αγώνα μπορεί να είναι όχι μονάχα ο σκόρερ, αλλά και ο πασέρ.

Κινήθηκε λοιπόν μέσα στο βαμμένο, συνειδητοποίησε ότι περικυκλώθηκε και εγκλωβίσθηκε τουλάχιστον από τρεις αντιπάλους οι οποίοι στην πραγματικότητα ήταν πέντε σε ευρύτερη ακτίνα, την κατάλληλη στιγμή βλέποντας τον Αλεν στη γωνία, του πάσαρε την μπάλα και όλα τα υπόλοιπα έγιναν Ιστορία!

Αυτή την Ιστορία ο Γιάννης δεν την βλέπει να επαναλαμβάνεται, αλλά απλώς να συνεχίζεται και είναι εκείνος που κάθε βράδυ πιάνει το κουβάρι από εκεί που το άφησε την προηγούμενη...

Ήθελα από χθες να γράψω κάτι, αλλά ποτέ δεν είναι αργά...

Σύμφωνοι οι 55 πόντοι που έβαλε ο Αντετοκούνμπο κόντρα στους Γουίζαρντς στοιχειοθετούν όχι μόνο το ρεκόρ της καριέρας του, αλλά και ένα έπος.

Το ίδιο ισχύει και για την εμβληματική ασίστ, που έδωσε χθες στο Τορόντο...

Επιτρέψτε μου, όμως αφήσω τα νούμερα και τα ρεκόρ στην άκρη για να του επιδώσω τα εύσημα, τα παράσημα και τα διάσημα όχι για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι το οποίο είπε...

Ο σεβαστικός υπερήρωας και κάποιος σαν τον ΛεΜπρόν

Ο Γιάννης είναι ένας μπασκετικός υπερήρωας, μα περισσότερο από τα κάθε λογής ταλέντα του μοστράρει τη σεμνότητα, την ταπεινοφροσύνη και τη σεβαστικότητα του.

Δεν το γράφω επειδή ανήκω στο κίνημα του ΛεΜπρονισμού, αλλά όντως η αποστροφή του προχθεσινού λόγου σχετικά με τον «King James» αποτελεί μια τρανή απόδειξη του εσωτερικού, ψυχικού, πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου του «Greek Freak».

Στα 28 του και στη δέκατη σεζόν του στο ΝΒΑ ο Γιάννης θέλει να είναι ο Γιάννης και είναι ο Γιάννης...

Στα 38 του –ο Θεός να τον έχει καλά- εάν δεν τα έχει βροντήξει για να εξαφανισθεί όπως ο Τιμ Ντάνκαν και να γίνει ερημίτης σε κάποιο νησί (όπως έχει πει ο ίδιος) θα διάγει επίσης την 20ή σεζόν του στο ΝΒΑ και θα θέλει να είναι κάποιος σαν τον παίκτη που λέγεται ΛεΜπρόν Τζέιμς!

Τον Δεκέμβριο του 2020, όταν-στη συνέντευξη μας στην Cosmote TV, είχε εγκωμιάσει τον ΛεΜπρόν, τον Ντουράντ και τον Χάρντεν, κάποιοι στην από ‘κει πλευρά του Αντετοκούνμπο του την έπεσαν κατηγορώντας τον ότι είναι ηττοπαθής και του λείπει η ισχυρή προσωπικότητα.

Μη φάτε, έχουμε γλαρόσουπα!