Eντείνονται οι ανησυχίες για αποβιομηχάνιση της Ευρώπης

Η ιστορική βιομηχανία υαλουργίας Duralex αποφάσισε για πρώτη φορά από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου να μην παράγει τα γνωστά ποτήρια της, καθώς η λειτουργία των φούρνων απαιτεί τεράστιο κόστος ενέργειας. [A.P.]

Οι κάμινοι της βιομηχανίας υαλουργίας Duralex λειτουργούν κοντά στις όχθες του ποταμού Λίγηρα στην Ορλεάνη της Γαλλίας από τότε που έληξε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ωστόσο, όπως σχετικώς αναφέρει ο ειδησεογραφικός/ενημερωτικός ιστότοπος του Politico, φέτος τον χειμώνα επικρατεί σιωπή στις γραμμές παραγωγής γυαλιού στο Λα Σαπέλ-Σεντ-Μεσμάν. Η κατάσταση αδράνειας και «χειμερίας νάρκης» με χαμηλές θερμοκρασίες, στην οποία περιήλθε η εγκατάσταση, έχει να κάνει με το ότι το φυσικό αέριο, το οποίο απαιτείται για να λειτουργεί εν πλήρει αναπτύξει, ήταν απλώς πολύ ακριβό. Σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, ωστόσο, οι φούρνοι δεν παράγουν τίποτε. Αλλά αν ήταν εντελώς απενεργοποιημένοι, το λιωμένο γυαλί θα στερεοποιείτο εντός τους και ο εξοπλισμός θα καταστρεφόταν. «Eπρεπε να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση», είπε ο Ζοζέ-Λουίς Γιακουνά, πρόεδρος του ομίλου La Maison Française du Verre, που κατέχει τις μάρκες Duralex και Pyrex, μιλώντας από το γραφείο του δίπλα στο εργοστάσιο. «Η “χειμερία νάρκη” ενέχει τεχνικούς και ανθρώπινους κινδύνους, αλλά μας κάνει να εξοικονομούμε ενέργεια». Τα γερά γυάλινα ποτηράκια της Duralex, αυτής της αφανούς θριαμβεύτριας της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, βρίσκονται σε κάθε γαλλικό σχολικό κυλικείο και εξάγονται σε όλο τον κόσμο. Μπορείτε να τα αγοράσετε στα βρετανικά πολυκαταστήματα John Lewis, ακόμη και στο MoMA στη Νέα Υόρκη. Επίσης, βρίσκονται σε πολλά ράφια και τραπέζια ελληνικών σπιτιών.

Κίνητρα από την Ουάσιγκτον στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες για να μετεγκατασταθούν στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού.

Κατά τον κ. Γιακουνά, το μέλλον του εργοστασίου στην Ευρώπη είναι εξασφαλισμένο. Αλλά η αγωνία του να επιβιώσει αντικατοπτρίζει μια πολύ βαθύτερη κρίση, η οποία επηρεάζει την αιωνόβια κατασκευαστική βάση της Γηραιάς Ηπείρου. Το κόστος της ενέργειας έχει γίνει επαχθές για πολλές μεταποιητικές εταιρείες, ώστε να διατηρήσουν την παραγωγική βάση τους στην Ευρώπη. Την ίδια στιγμή, ένα τεράστιο πακέτο αμερικανικών επιδοτήσεων για την πράσινη βιομηχανία έχει σοκάρει και έχει εξοργίσει τους αξιωματούχους της Ε.Ε., οι οποίοι βλέπουν τις ΗΠΑ, μία υποθετικά σύμμαχο χώρα, να δελεάζουν τις επιχειρήσεις να μετεγκατασταθούν στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Η ενεργειακή κρίση είναι ιδιαίτερα έντονη για το γυαλί, τα χημικά, τα μέταλλα, τα λιπάσματα, το χαρτί και τον χαρτοπολτό, τα κεραμικά και το τσιμέντο, που απαιτούν και την αναλογικά περισσότερη ενέργεια για να τροφοδοτήσουν τη βιομηχανική τους παραγωγή, ενώ απασχολούν 8 εκατομμύρια άτομα. Ωστόσο, αντιμετωπίζοντας τον διαρκώς αυξανόμενο ανταγωνισμό από την Κίνα και τις ΗΠΑ, που είναι όλο και πιο προστατευτικές, οι Ευρωπαίοι ηγέτες προειδοποιούν ανοιχτά για τη μετάδοση του «ιού» της αποβιομηχάνισης σε ολόκληρη την ήπειρο. Η αποτροπή μιας τέτοιας εξέλιξης αποτελεί ένα από τα κεντρικά ζητήματα της ατζέντας του 2023 για την Ε.Ε.

Σε ένα τελευταίο ηλεκτρονικό μήνυμα που περιήλθε σε γνώση του Politico, ο Ευρωπαίος επίτροπος Εσωτερικής Αγοράς Τιερί Μπρετόν χαρακτήρισε την ενίσχυση της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης «ύψιστη προτεραιότητα». Αναφέρει συγκεκριμένα: «Οι υψηλές τιμές ενέργειας στην Ευρώπη θα συνεχίσουν να επηρεάζουν τους συμπολίτες μας, αλλά και ολόκληρες βιομηχανικές αλυσίδες εφοδιασμού και μικρομεσαίες μονάδες. Ταυτόχρονα, η Κίνα, οι ΗΠΑ και άλλες χώρες προσπαθούν –όχι χωρίς επιτυχία– να προσελκύσουν την τεχνογνωσία και τις δεξιότητές μας στη βιομηχανία. Ανευ ισχυρής κατασκευαστικής βάσης, η ασφάλεια εφοδιασμού της Ευρώπης, η ικανότητα εξαγωγών και η δημιουργία θέσεων εργασίας βρίσκονται σε κίνδυνο».