Είδαμε την κωμωδία «Η ζωή μου στην τέχνη» στο Vault

Το έργο ανέβηκε με επιτυχία το 2014 στο Θέατρο Αργώ και το 2019 & 2021 στο Θέατρο 104. Φέτος στην ανανεωμένη εκδοχή της παράστασης, με μια παράσταση γεμάτη ζωή και έρωτα, ένα καστ νέων ηθοποιών – ο Αλέξανδρος Δαβιλάς, η Αντιγόνη Μακρή και ο Ορέστης Τουλιάτος – μας καλωσορίζει στη σκηνή του Vault Theater Plus και στα μυστικά της ζωής τους στην τέχνη.

Πρόκειται για μια κωμωδία καταστάσεων που κοιτάει λαθραία τις πρόβες μιας θεατρικής παράστασης. Γίνονται ασκήσεις αυτοσχεδιασμού και ανάπτυξης του ρόλου (π.χ καυτή πατάτα κ.α). Τρεις άνθρωποι, ανασκάπτουν ένα κείμενο για να παρασταθεί στη σκηνή. Ένας ομοφυλόφιλος σκηνοθέτης , ο Γκράχαμ (Αλέξανδρος Δαβιλάς), μοναχικός και απογοητευμένος από την προσωπική του ζωή, σκηνοθετεί την εκρηκτική, αισθησιακή Ρεβέκκα (Αντιγόνη Μακρή), μια πανέμορφη ντίβαπου νομίζει ότι ο σκηνοθέτης τη φλερτάρει και τον Στήβεν (Ορέστη Τουλιάτο), έναν ταλαντούχο και πολύ ευέλικτο ηθοποιό, αφοσιωμένο στην τέχνη του θεάτρου και πρόθυμο να κάνει τα πάντα για αυτό. Μέσα από την προσέγγιση του κειμένου, αναλύονται οι σχέσεις των ηθοποιών μεταξύ τους, αλλά και με τον εαυτό τους. Ανεβάζουν τον Δον Ζουάν του Μπάιρον . Η Ρεβέκκα θεωρεί ότι εκείνη σαγηνεύει τον Δον Ζουάν, τον Στήβεν και όχι εκείνος αυτή. Περνά αριστοτεχνικά μέσα από τον ρόλο της τον δικό της δυναμισμό και ακεραιότητα. Πολλές οι αστείες σκηνές που εξελίσσονται με ωραίο ρυθμό και ένταση. Αναζητούν τον ρόλο τους και τη ζωή τους, την αλήθεια τους. Αυτό είναι το θέατρο.

Τι συμβαίνει όταν οι ηθοποιοί αρχίζουν να ταυτίζονται με το ρόλο τους; Πόσο παρεισφρέει η πραγματικότητα στο θέατρο , αλλά και το θέατρο στην πραγματικότητα; Το θέατρο έχει αυτή την ιδιότητα να αναλύει τους χαρακτήρες, να προβληματίζει και σα Λυδία λίθος να αποκαλύπτει τα μύχια του χαρακτήρα ενός ανθρώπου.
Δεν σταματά ποτέ κανείς να παίζει θέατρο, είτε είναι ηθοποιός είτε όχι. Παίζει ο καθένας την εικόνα που έχει για τον εαυτό του. Διατηρεί μια εικόνα για τον εαυτό του, όπως και οι τρεις αυτοί ήρωες και βέβαια για τους γύρω του. Κάνει προβολές και ζει μέσα σε αυτές.

Μια γκαρνταρόμπα επί σκηνής με εναλλασσόμενες πινακίδες για κάθε χώρο οριοθετεί τη δράση και παράλληλα αποδεικνύει τις διαφορετικές αμφιέσεις ανάλογα με τη στιγμή και τον στόχο. Ένα πανέξυπνο κείμενο με εκπληκτικές, δροσερές ερμηνείες, που κρατά ευχάριστα το ενδιαφέρον των θεατών.

Αναζητώντας τον ρόλο αναζητούν τα όριά τους, τους στόχους τους. Δεν εγκαταλείπουν την παράσταση, γιατί είναι μονόδρομος, όπως η ζωή. Δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη ζωή. Αφού ολοκληρωθεί αυτό το έργο θα περάσουν στα επόμενα. Παράλληλα εξελίσσουν τον εαυτό τους και διαφοροποιούν τις συντεταγμένες της ζωής τους.

Ο σκηνοθέτης Θοδωρής Βουρνάς, σκηνοθετεί με αγάπη τους ηθοποιούς του και αυτό φαίνεται στην παράσταση. Διατηρεί μια τρυφερή ματιά για την προσωπική ζωή των ηθοποιών και των ηρώων και αγκαλιάζει τα αδιέξοδά τους.

Παρουσιάζει επί σκηνής την αλήθεια των ηθοποιών, την αγωνία τους, την προσπάθειά τους. Οι ηθοποιοί καθρεφτίζουν αυτό που έχουν εισπράξει από τον σκηνοθέτη τους και δίνουν επί σκηνή τον καλύτερό τους εαυτό.

Μια αληθινή νεανική παράσταση πάνω στην αλήθεια της ζωής.