Δρομολόγια: Διαδηλώνοντας για «δημοκρατία» στο Τελ Αβίβ

Φωτογραφία: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ

Σνατς. Σύντμηση των δύο λέξεων που συνιστούν τη φράση «μεσημεριανός ύπνος» στα εβραϊκά. Το κεφάλι ακουμπάει στο μαξιλάρι του καναπέ του σαλονιού και η κουβέρτα τυλίγει το σώμα, χωρίς να το ιδρώνει. Το φως της τηλεόρασης κοιμίζει με τις ζωντανές συνδέσεις από τις διαδηλώσεις έξω από την πρωθυπουργική κατοικία στην Ιερουσαλήμ. Πέρασαν σχεδόν τέσσερα χρόνια από το τελευταίο σνατς σε εκείνο το σαλόνι και ακόμα θυμάμαι κάθε πιθανή διακοπή του: την αναγγελία της στάσης στην οδό Ντίζενγκοφ και τον ήχο των επικυρωμένων καρτών στο λεωφορείο ή το παιδικό τραγουδάκι του εξολοθρευτή κατσαρίδων. Αυτή τη φορά ήταν τα τύμπανα των διαδηλωτών έξω από το θέατρο ΧαΜπίμα. 

«Αν δεις την κίκαρ (πλατεία) Ράμπιν, δεν θα πιστέψεις πώς έχει γίνει», μου λέει. Οι ουρανοξύστες χτίζονται ραγδαία, οι ανοιχτοί δημόσιοι χώροι γίνονται πειράματα αστικού σχεδιασμού για χάρη του ελαφριού σιδηροδρόμου, που μέχρι να δώσει κυκλοφοριακές ανάσες σε μια πόλη που σχεδιάστηκε τη δεκαετία του ’20, το Τελ Αβίβ θα είναι καταδικασμένο. Ακόμα κι αν φύγουμε από τις χώρες μας, το στοίχημα ακόμα παίζει: Το μετρό της Θεσσαλονίκης ή το light rail του Τελ Αβίβ θα εγκαινιαστεί πρώτο; 

Ο όγκος των διαδηλωτών σταματάει στον κόμβο ΧαΣαλόμ. «Μπέγκελε – μάιμ», ουρλιάζουν οι πωλητές που έχουν σε αυτοσχέδια καρότσια παγωμένα μπουκάλια με νερό και κουλουροειδείς ζύμες. «Ντι-μο-κρά-τια», φωνάζουν ρυθμικά χιλιάδες διαδηλωτές έξω από τον σταθμό των τρένων, παραπέμποντας σε ισραηλινό μιούζικαλ του ’60. Όσοι θέλουν να διαδηλώσουν για την Παλαιστίνη, ζωγραφίζουν ένα καρπούζι που έχει τα χρώματα της χώρας, γιατί οι σημαίες απαγορεύονται. Ταυτόχρονα, το πλήθος σταματάει όσους γράφουν στα πλακάτ τους ένα ευφάνταστο σύνθημα και τους φωτογραφίζει, όπως τον άνδρα που κρατάει ένα χαρτόνι που αναγράφει: «Χιούστον, έχουμε Μπίμπι». 

Στο χαϊδευτικό του Μπενιαμίν Νετανιάχου χωράει ο θυμός των διαδηλωτών, εξαιτίας του νομοσχεδίου που θέλει να περάσει στην Κνέσετ μαζί με τους ακροδεξιούς κυβερνητικούς εταίρους. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο, οποιαδήποτε απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου μπορεί να ανατραπεί με τη μικρότερη δυνατή πλειοψηφία (61 μέλη) στο κοινοβούλιο. Η παρέμβαση της νομοθετικής εξουσίας στη δικαστική οδηγεί στην κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών, γεγονός που έχει βγάλει στους δρόμους χιλιάδες Ισραηλινούς και Άραβες. 

Στεκόμαστε οι δυο μας στο μπαλκόνι. Στρίβει ένα τσιγάρο, πίνω λεμονάδα με μέντα. Θα βρεθούμε με την παρέα σε ένα μέρος που το όνομά του προκαλεί αμφιβολίες για την πραγματική του ύπαρξη. Θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Η τσάντα θα γεμίσει με γαριδάκια, σνίτσελ, χαλβά, ευχές και σφιχτές αγκαλιές, οι σόλες θα λιώσουν από το περπάτημα στην Άλενμπι και στη Ρότσιλντ, ο έλεγχος στο αεροδρόμιο θα είναι εξαντλητικά εξονυχιστικός και θα αφήσω άλλο ένα κομμάτι στη μαλακή άμμο, ζυμάρι στα πόδια της Μεσογείου. Κομμάτι υπ’ αριθμόν επτά.