Διονύσης Σιμόπουλος: Διεθνές αφιέρωμα στη ζωή και στο έργο του

Αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα και αποδείχθηκε με την έκδοση του Planetarian είναι ότι ο Διονύσης Σιμόπουλος έχαιρε εδώ και δεκαετίες ιδιαίτερης εκτίμησης διεθνώς. [ΙΔΡΥΜΑ ΕΥΓΕΝΙΔΟΥ]

Τον περασμένο Αύγουστο έφυγε από τη ζωή ο Διονύσης Σιμόπουλος, έπειτα από γενναία μάχη με τον καρκίνο. Ο άνθρωπος που ουσιαστικά μύησε πολλές γενιές στη σαγήνη του έναστρου ουρανού και του φυσικού κόσμου ευρύτερα, ήταν πάνω απ’ όλα σε όλη του τη ζωή αυτό που λένε οι άνθρωποι του χώρου ένας γνήσιος «πλανηταριατζής»: από το 1969 έως το 1973 διετέλεσε διευθυντής πλανηταρίου στο Κέντρο Τεχνών και Επιστημών της Λουιζιάνα των ΗΠΑ, ενώ από τον Απρίλιο του 1973 έως τον Απρίλιο του 2014 υπήρξε διευθυντής του πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου. Μεταξύ άλλων, ο Δ. Σιμόπουλος οδήγησε στη δημιουργία του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου, από τα κορυφαία σήμερα στον κόσμο.

Η φήμη του στο πεδίο αυτό υπερέβαινε την ελληνική επικράτεια: τον Δεκέμβριο, το Planetarian, το τετραμηνιαίο επίσημο περιοδικό (έντυπο και ηλεκτρονικό) της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (International Planetarium Society), αφιέρωσε δέκα ολόκληρες σελίδες στο έργο και στην προσωπικότητα του Διονύση Σιμόπουλου.

«Δεν ήταν διόλου δική μας πρωτοβουλία», μου λέει ο Μάνος Κιτσώνας, σημερινός διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου. «Στις 7 Αυγούστου, ημέρα του θανάτου του, το Planetarian επικοινώνησε από μόνο του μαζί μας γνωστοποιώντας ότι θα ζητούσε από διεθνείς προσωπικότητες του χώρου να γράψουν στο έντυπο ειδικά για τον Σιμόπουλο. Θυμάμαι ότι τρεις ημέρες μετά τον θάνατό του άρχισαν να καταφτάνουν μηνύματα και να έρχονται τηλεφωνήματα από πρώην διευθυντές του οργανισμού, όπως επίσης από τη σημερινή του πρόεδρο, η οποία είναι Γιαπωνέζα. Ετσι συγκέντρωσαν από μια σειρά ανθρώπων που είχαν γνωρίσει και είχαν συνεργαστεί με τον Σιμόπουλο κείμενα για το τεύχος Δεκεμβρίου του Planetarian το οποίο εκδίδει ο International Planetarium Society, που είναι ο κατεξοχήν οργανισμός της παγκόσμιας κοινότητας των Πλανηταρίων. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η παράγραφος που πρόσθεσε στο τέλος του κειμένου η διευθύντρια σύνταξης, η οποία ως αρκετά νεότερη δεν γνώριζε τον Σιμόπουλο. Η έκταση του αφιερώματος είναι εντυπωσιακή και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ποτέ μέχρι τώρα στη σχεδόν πενηντάχρονη ιστορία του περιοδικού, δεν έχει δοθεί πάνω από μια σελίδα για κάποιο μέλος της κοινότητας που έφυγε».

Το Planetarian αφιέρωσε δέκα σελίδες στη μνήμη του Διονύση Σιμόπουλου, όχι μόνο με προσωπικές αναμνήσεις ξένων ανθρώπων του χώρου των πλανηταρίων και της αστρονομίας αλλά και με φωτογραφίες, καθώς και με μεταφρασμένα αποσπάσματα από το βιβλίο «Το αλάτι μιας ζωής» που ο Δ. Σιμόπουλος έγραψε σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο Μάκη Προβατά. Οι δε αναμνήσεις προέρχονται από διάφορα μέρη του πλανήτη: Ιαπωνία, Καναδά, Γερμανία και πολλές πολιτείες των Ηνωμένων Πολιτειών. Το αφιέρωμα περιλαμβάνει ακόμα ένα συγκινητικό κείμενο της Ελένης Σιμοπούλου, κόρης του Δ. Σιμόπουλου, όπως και του Μάνου Κιτσώνα.

Ο Διονύσης Σιμόπουλος. (Φωτ. ΝΙΚΟΣ ΚΟΚΚΑΛΙΑΣ)

Η φροντίδα και η μέριμνα του ξένου εντύπου προκαλεί συγκίνηση και έκπληξη – έκπληξη από μια πλευρά μόνο: αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα είναι ότι ο Δ. Σιμόπουλος έχαιρε εδώ και δεκαετίες ιδιαίτερης εκτίμησης διεθνώς: χρημάτισε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Αστρονομική Εκπαίδευση (1994-2002), υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (1978-2008), εταίρος (από το 1978) της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Αγγλίας και της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων (από το 1980). Το 1996 έλαβε την ανώτατη τιμητική διάκριση (IPS Service Award) της Διεθνούς Εταιρείας Πλανηταρίων για τη συνεισφορά του στη διεθνή αστρονομική εκπαίδευση, ενώ το 2006 τιμήθηκε με τον Ακαδημαϊκό Φοίνικα (Palmes Academiques) του υπουργείου Παιδείας της Γαλλίας.

Την πιο όμορφη εικόνα του Διονύση Σιμόπουλου μετέφερε η κόρη του Ελένη στο Planetarian: «Τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ο πατέρας μου απολάμβανε τους φίλους, την οικογένεια και τους αγαπημένους του, έγραψε μερικά βιβλία, έφαγε τα αγαπημένα του θαλασσινά, ξετρελάθηκε με το σούσι και παρακολουθούσε εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση. Συνήθιζε να βάζει μουσική και να τραγουδάει καθώς έγραφε τα βιβλία του –μερικά από αυτά επιστημονικά, άλλα με αναδρομές σε όλη του τη ζωή–, ανεξαρτήτως θέματος πάντως, έγραφε και τραγουδούσε».

⇒ Ειδήσεις σήμερα

Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr