Αποχαιρετώντας εκείνη τη γενιά 

Κύριε διευθυντά
Με κέντρισε το άρθρο σας της 11/12/2022 που σχολιάζει – αποχαιρετά τη γενιά που φεύγει και της οποίας μέλος είναι και ο γράφων το παρόν.

Εχει μπει πράγματι το άρθρο αυτό στα εσώψυχά μου και πιστεύω να συμβαίνει το ίδιο και σε κάθε άτομο της γενιάς μου.

Περνούν στη σκέψη μας τα γεγονότα της κάθε ταραγμένης περιόδου, που ζούσαμε λόγω της αμεσότητας, σε όλη της την ένταση.

Μπορούμε να λησμονήσουμε την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου που τάραξε τις παιδικές μας ψυχές και ξεπροβοδίζαμε δικούς μας ανθρώπους που έφευγαν για το μέτωπο, ενώ τις προηγούμενες μέρες παίζαμε ανέμελα στη γειτονιά;

Αναλογισθήκαμε ξαφνικά πόσο άλλαζε η ζωή μας με τις συνέπειες που θα ακολουθούσαν λόγω του άδικου εκείνου πολέμου και χάσαμε ξαφνικά την παιδικότητά μας.

Ηταν το βάπτισμα της γενιάς μας στον πόλεμο αυτό και στα όσα ακόμη χειρότερα ακολούθησαν, όπως η Κατοχή και ο Εμφύλιος που αποτελείωσε το μεγάλο κακό της χώρας μας και εμπέδωσε τα πολύτιμα πάθη που ακόμη δεν έχουν καταλαγιάσει.

Παρά ταύτα η γενιά μας, που στο μεταξύ ανδρώθηκε και ανέλαβε τα ηνία της χώρας, αγωνίσθηκε με αυταπάρνηση για να φέρει την κατάσταση της καμένης γης σε σημείο ικανό να μη δυστυχεί ο λαός μας.

Πολλή δουλειά με μέσα αναχρονιστικά, χωρίς ωράριο, με λίγες απαιτήσεις και με γλίσχρες αμοιβές κατορθώσαμε να πετύχουμε, χωρίς υπερβολή, το θαύμα.

Ανεξάρτητα του αν μια μερίδα νεότερων συνανθρώπων – πατριωτών μας κατηγορούν για το αντίθετο, η πλειονότητα αναγνωρίζει την προσφορά της γενιάς μας στην αποφασιστική ανόρθωση της οικονομίας μας και υπάρχουν πλέον οι προϋποθέσεις για την περαιτέρω ανάπτυξή της.  Η κρατούσα σήμερα γενιά από ασφαλώς καλύτερη θέση με μεγάλη ευχέρεια εξασφάλισης οικονομικών μέσων, με ασυγκρίτως πιο μορφωμένο και εκπαιδευμένο προσωπικό, με επιταχυνόμενο ψηφιακό μετασχηματισμό, πιστεύω ότι σύντομα θα αναβαθμίσει την οικονομία και το επίπεδο διαβίωσης της χώρας μας σε σημείο που δεν θα έχει πλέον να ζηλέψει κάτι από τις άλλες χώρες της Ε.Ε.

Βέβαια οι προσδοκίες αυτές μπορούν να υλοποιηθούν με τη βοήθεια και των πολιτικών μας ταγών που οφείλουν να προτάσσουν πρωτίστως το συμφέρον της χώρας και μετά το κομματικό. Τους δίδεται η ευκαιρία άλλωστε να το αποδείξουν στα τρέχοντα προβλήματα της ενεργειακής κρίσης και του πληθωρισμού.

Για εμάς, την απερχόμενη γενιά, αρκεί η ικανοποίηση ότι προσθέσαμε ό,τι θετικό ήταν δυνατό στη δοκιμασμένη ποικιλότροπα πατρίδα μας και παραδίδουμε τη σκυτάλη στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

Ας ισχύσει, λοιπόν, αυτό που έλεγαν τα Σπαρτιατόπουλα: «Αμές δε γ’ εσόμεθα πολλώ κάρρονες».