Ανεξέταστος μεταφυσικός λόγος

Κύριε διευθυντά
Στην επιφυλλίδα που φέρει τον τίτλο «Πασχάλιας δυναµικής αναγόµωση» («Καθηµερινή» 16.4.2023) ο κ. Χρήστος Γιανναράς προτρέπει τον αναγνώστη να «αντλεί ύπαρξη» όχι από την κτιστή φύση, αλλά από την κλήση Εκείνου [του Ιησού] που τον ανάστησε από το µηδέν και εξακολουθεί να τον καλεί «εκ του µη όντος εις το είναι». ∆ηλαδή, τον καλεί από το «µη υπάρχειν» στο «υπάρχειν», από την εντάφια σιγή των άσαρκων σκελετών στα ζωηρά γέλια των επουράνιων ασώµατων αγγέλων.

Κορμός της επιχειρηματολογίας τού επιφυλλιδογράφου η ρήση του Αποστόλου Παύλου: «σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν» (Προς Κορινθίους Α΄, 15:44).

Εδώ το «ψυχικό σώμα» είναι το φυσικό σαρκικό σώμα, το «εκ γης χοϊκόν» (ό.π. 47), το οποίο «σπείρεται» στο χώμα (ενταφιάζεται) και κατά τη «Δευτέρα Παρουσία» του Ιησού ο σκελετός πετιέται ορθός, τυλίγεται με «σώμα πνευματικόν» και «εγείρεται» (ανασταίνεται).

Αυτά λέει ο Απόστολος Παύλος, ο οποίος πίστευε ότι η «Δευτέρα Παρουσία» θα γινόταν στις μέρες του (Προς Θεσσαλονικείς Α΄, 4:15-17).

Τα ίδια περίπου λέει και η λογοδαίδαλη μεταφυσική του κ. Γιανναρά.

Σχετικά με τη μετάβαση «εκ του μη όντος εις το είναι», ο κ. Γιανναράς ακροποδητί προσπερνά το αξίωμα «ουδέν εκ του μηδενός έρχεται» (ή «μηδέν εκ του μηδενός γίνεσθαι») και αφήνει το περί «πνευματικών σωμάτων» φιλοσοφικό πρόβλημα να αιωρείται, σαν να επρόκειτο για αποσπασμένο πούπουλο υπέργηρου αρχάγγελου. Δεν εξηγεί στον αναγνώστη: α) το πώς ένας παλαιός σκελετός αποκτά «σώμα πνευματικόν», β) το πώς ένα σώμα «πνευματικό» (δηλ. «αέρινο») κινείται στον χώρο, και γ) το πώς τα «πνευματικά σώματα» διαθέτουν ατομική μνήμη άνευ φυσικού εγκεφάλου.

Τώρα, αν ο κ. Γιανναράς επικαλεστεί το λεγόμενο «μυστήριο» (συνήθως ο ράθυμος νους αυτό επικαλείται) για να αποφύγει τις εξηγήσεις, τότε θα μας δείξει και το πώς ένας φιλοσοφικός διάλογος πέφτει νεκρός στο πάτωμα «άμα τη γενέσει».

Συμπέρασμα: Οπως «ο ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω» (για να θυμηθούμε εδώ τον Σωκράτη), έτσι και ο ανεξέταστος μεταφυσικός λόγος τού κ. Γιανναρά «ουκ ωφελητικός ανθρώπω νοήμονι».