500 Λέξεις με τον Χρήστο Νάκη

Ο Χρήστος Νάκης γεννήθηκε το 1966. Εργάζεται στον χώρο της Πληροφορικής. Από το 2005 συμμετέχει συστηματικά ως εθελοντής στον χώρο της αστεγίας και στο προσφυγικό μέσω φορέα που δημιούργησε. Τον Οκτώβριο του 2022 εκδόθηκε το βιβλίο του «Επόμενη στάση αγάπη» (εκδ. Αρμός) που καταγράφει αληθινές ιστορίες αλληλεγγύης, ενσυναίσθησης και ψυχικής ανθεκτικότητας όπως τις έζησε στο τελευταίο προσφυγικό κύμα.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

«Πλάθοντας ανθρώπους» της Βιρτζίνια Σάτιρ, «Ανεμώλια» του Ισίδωρου Ζουργού, «Από “αγάπη” και “αλληλεγγύη” της Κατερίνας Ροζάκου, «Στον κήπο του Επίκουρου» του Ιρβιν Γιάλομ, «Αλλάζει ο άνθρωπος;» του Δημήτρη Καραγιάννη, «Η χημεία της αγάπης» των Κατρίν Μπενσαΐντ και Ζαν-Ιβ Λελού.

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;

Αξίζει να έχουμε υπ’ όψιν πως οι άνθρωποι είμαστε καλοί και μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι παρά την γκρίνια και τον πεσιµισµό μας, για τα κακά που συμβαίνουν. («Ανθρωπότητα – Μια απροσδόκητα αισιόδοξη ιστορία» του Ρούτγκερ Μπρέγκμαν.)

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;

Διαβάζω το «Middlemarch» της Τζορτζ Ελιοτ.

Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.

Εξοχή, με τη σύντροφό μου, βουνό με θέα, κλειστό κινητό, χωρίς laptop.

Υπάρχουν βιβλία για τα οποία νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;

Οχι πλέον. Θυμάμαι μια-δυο περιπτώσεις πριν από πολλά χρόνια.

Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;

Ο μόχθος του συγγραφέα να σε ταξιδέψει με την αλήθεια του.

Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;

«Η σοφία των λύκων» της Ελι Ράντινγκερ.

«Η αγάπη είναι μια τέχνη και μάλιστα η μεγαλύτερη απ’ όλες τις Καλές Τέχνες» (Εντουαρντ Κάρπεντερ). Ενα σχόλιο γι’ αυτή τη φράση.

Η αγάπη ως τέχνη μαθαίνεται και καθείς μπορεί να βελτιώνεται διαρκώς και να δημιουργεί όμορφους και διαφορετικούς κόσμους γύρω του.

Το βιβλίο σας καταγράφει αληθινές ιστορίες προσφύγων. Δώστε μας μια δυνατή στιγμή που ζήσατε και που σας συγκλόνισε.

Χειμωνιάτικο βραδινό 2016 με πολλές φωτιές για να ζεσταθούν οι πρόσφυγες στο καμπ της Ριτσώνας. Τρομαγμένο και μελαγχολικό ανάπηρο κοριτσάκι από βομβαρδισμό, έξω από τη σκηνή της, να το παίρνει ο ύπνος στην αγκαλιά νεαρού εθελοντή μας και τον πατέρα της συγκινημένος να μας λέει πως την βλέπει για πρώτη φορά να ηρεμεί και να κοιμάται εύκολα μετά το τραγικό συμβάν…

Χειμώνας, πλατεία Βικτωρίας 2015, αργά μετά τα μεσάνυχτα. Ο ταλαιπωρημένος μπαμπάς σκεπασμένος να κοιμάται και η δίχρονη μικρούλα σε εμβρυακή στάση ξεσκέπαστη πάνω σε χάρτινη κούτα…